مغز آدمیزاد فقط چند صد گرم است. اما با همین چند صد گرم، کلیدهای بسیاری از رازهای زندگی گشوده شده است و می‌شود؛ معماهایی که حتی تصور حل‌شدن‌شان سخت است. این جسم خاکستری می‌تواند بزر‌گ‌ترین موفقیت‌ها و توانایی‌ها را برای رویایی با سختی‌ها در ما ایجاد کند.

با این حال، خیلی از ما به این قدرت واقف نیستیم و از این پتانسیل فوق‌العاده استفاده مطلوبی نمی‌کنیم.

با این همه و صرف‌نظر از سن، جنسیت، مذهب و اعتقادتان، اگر بخواهیم زندگی موفق‌تری داشته باشیم، باید از این گاو صندوق خاکستری استفاده بهتری کنیم. این توصیه‌های 20 گانه  قرار است کمک ‌مان کند قدر این گاوصندوق را بیش از پیش بدانیم.

1.نفس عمیق بکشید

هوای بیشتر یعنی اکسیژن بیشتر در خون و اکسیژن بیشتر در خون یعنی به کار افتادن موتور مغز. هوا به اندازه کافی در اطراف همه ما وجود دارد، کافی است بینی خود را باز کنید و شش‌های‌تان را پر از هوا کنید. چند نفس عمیق می‌تواند علاوه بر روشن کردن موتور مغز به شما آرامش ببخشد و کمک کند در فضای مناسب‌تری فکر کنید.

2.تمرکز را یاد بگیرید

فکر نکنید قرار است کار خیلی سختی انجام بدهید. کافی است همین الان چشم‌های‌تان را ببندید و تمام حواس‌تان را بدهید به تنفس‌تان. عضله‌های‌تان را در حالت انقباض قرار دهید و بعدش کم‌کم با بیرون دادن هوا، این عضله‌ها را از همدیگر باز کنید. وقتی ذهن شما بین مسایل مختلف سرگردان است، نمی‌تواند درست کار کند؛ در حالی که 5 یا 10 دقیقه تمرکز می‌تواند شما را آرام کند و ذهن شما را از گرد و غبارهای سرگردان پاک کند و شما را آماده کند برای تفکر کردن درست.

3.درست بنشینید و دل‌تان را بدهید به محاسبات ذهنی

این عمل را با چند بار در روز انجام دادن برای خودتان تبدیل به عادت کنید. وقتی که توی اتوبوس، محل کار و در صف انتظار بی‌کار هستید، شروع کنید به جمع، تفریق، ضرب و تقسیم اعداد. اگر جذر بلدید، جذر بگیرید یا روزی یک اتحاد ریاضی را برای خودتان دوره کنید. شاید بگویید من از ریاضی در زمان مدرسه هم متنفر بودم، حالا چه ‌طور این کار را بکنم؟ نمی‌دانم چه‌طور اما با این کار ذهن‌تان را ورزش می‌دهید و آماده تجزیه و تحلیل مسایل می‌کنید.

تا حالا شده احساس کنید ذهن‌تان قفل کرده و تبدیل به یک تکه سنگ شده که همه دارایی‌تان ( منظور دارایی ذهنی است ) را درون خودش ضبط کرده... خب! اگر زیاد دچار این حالت می‌شوید، خاطرات کودکی را کنار بگذارید و با درس ریاضی صلح کنید. می‌توانید از عملیات‌ ساده شروع کنید و بعد از مدتی از تاثیر این کار بر قوای فکری‌تان متحیر شوید!

4.فسفر و ویتامین B6 را به خاطر بسپارید

در تحقیقات آزمایشگاهی ثابت شده است که برای بالا بردن میزان هوشیاری، ویتامین B6 و فسفر نقش مهمی دارند. آنها ارتباط بین سلولی را فعال می‌کنند. بر میزان رشد سلول‌ها اثر می‌گذارند و سلول‌ها را برای فعالیت آماده می‌کنند. به زبان دیگر این دو می‌توانند به قدرت ذهن شما کمک کنند، در حالی که عوارض جانبی این دو تا به امروز ثابت نشده است.

5.به حل مساله عادت کنید

همه ما در زندگی‌‌مان مشکل داریم. این جمله به خودی خود خیلی زیبا و آرامش‌دهنده است اما خیلی هم احمقانه است، چرا که زندگی کردن با مشکلات مثل راه رفتن در یک ساحل سنگی با پای برهنه می‌ماند. وقتی مشکلی هست، یعنی باید راه‌حلی هم باشد و راه حل از ذهن شما زاییده می‌شود؛ ذهنی که قدرت حل کردن مسایل را دارد اما ما با تنبلی و فلسفه‌های پوچ و بیهوده ساختن -چیزی شبیه جمله بالا- از آن می‌گذریم. اگر می‌‌خواهید زندگی بهتری داشته باشید، روی حل مشکلات تمرکز کنید؛ نه زندگی با مشکلات.

6.اوقات مرده‌تان را احیا کنید

شاید بگویید این موضوع چه ربطی دارد به پرورش قوای ذهنی؟! خب، تصور کنید در یک اتاق انتظار هستید یا در حال جمع و جور کردن وسایل اتاق. آیا ذهن شما خاموش است؟ یعنی فقط به باز شدن در اتاق فردی می‌اندیشید که منتظرش هستید و یا تنها در ذهن‌تان لباس‌های‌تان را نظم و ترتیب می‌دهید؟ بدون شک این طور نیست. شما در حال فکر کردن هستید و متاسفانه خیلی وقت‌ها در حال مرور حرف‌های دیگران؛ و این یعنی اتلاف وقت! در حالی که با گوش کردن به یک نوار زبان یا یک کتاب صوتی می‌توانستید مغزتان را در جهت مثبت حرکت بدهید. شما در هر سال، حداقل 200 ساعت را در ماشین می‌گذرانید. فکر نمی‌کنید در این 200 ساعت می‌توانید حداقل چند آلبوم موسیقی، کتاب صوتی و... گوش کنید؟

7.زبان یاد بگیرید

تحقیق‌های مختلف نشان داده است که یادگیری یک زبان جدید می‌تواند عمر فعالیت ذهنی‌ را بالا ببرد؛ می‌تواند دریچه نگاه را عوض کند و این می‌تواند یک تمرین عالی برای ذهن به خواب رفته خیلی از ما باشد.

8.رزماری استشمام کنید

استشمام بوی گیاه رزماری می‌تواند باعث تمرکز شود و این چیزی است که تجربه بسیاری از افراد به علاوه تحقیقات بر آن صحه گذاشته است. امتحان کنید! رزماری در قفسه ادویه آشپزخانه خیلی از خانه‌ها پیدا می‌شود.

9.آگاهی را تمرین کنید

کلمه و حالت مقابل تمرکز کردن، گیج زدن است. شما وقتی تمرکزتان را از دست می‌دهید گاهی قادر به انجام دادن کارهای خیلی عادی خود هم نیستید؛ مثلا یک روز برای پارک ماشین‌تان دچار مشکل می‌‌شوید و هر کاری می‌کنید نمی‌توانید یک پارک ساده را انجام بدهید. چرا؟ چون ذهن شما مغشوش است و نمی‌تواند تجزیه و تحلیل‌های درست داشته باشد.

باید یاد بگیرید چگونه ذهن شلوغ‌تان را که مدام به هر طرف سرکی می‌کشد، متوقف کنید. موضوعی را که باعث این به هم ریختگی شده است را پیدا کنید.

گاهی دلیل این اغتشاش ذهنی شما خیلی پیش پا افتاده است. شما در ذهن‌تان به دنبال یک شماره تلفن می‌گردید یا ذهن‌تان مشغول این قضیه شده که چک شما پاس شده یا نه؟ یا حقوق‌تان واریز شده؟ همین اغتشاش‌های کوچک گاه باعث مصیبت‌های بزرگ می‌شود چون جلوی دید درست مغزتان، یعنی همان گاوصندوق خاکستری ارزشمندتان، را می‌گیرد و آن را تیره و تار می‌کند.

10.نوشتن را جدی بگیرید

نوشتن به دلایل بسیاری برای فعالیت ذهنی شما مفید است. با نوشتن می‌توانید به ذهن‌تان بگویید چه چیزی مهم است، چه کاری را باید انجام بدهید، چه کاری را می‌توانید به آینده واگذار کنید و گاهی احساس واقعی‌تان را بروز بدهید. داشتن یک دفترچه کارهای روزانه خیلی مهم است. فرقی هم نمی‌کند شما اهل نوشتن حساب و کتاب ریاضی در آن باشید، شعر بنویسید، برنامه فردای‌تان را یادداشت کنید، داستانی را بنویسید یا نقل‌قولی را. نوشتن در هر شاخه‌ای که باشد می‌تواند ذهن شما را رشد دهد.

11.موتزارت گوش کنید

نتیجه تحقیقی در دانشگاه کالیفرنیا نشان داده است بچه‌هایی که در حال آموزش پیانو هستند و یا به هر حال، ساز دیگری دارند؛ در حل معما بهتر از بچه‌های دیگری هستند که کلا با موسیقی رابطه‌ای ندارند و هنگامی که تستی از آنها گرفته شده، بچه‌های گروه موسیقی درصد هوشی‌شان 80 درصد بالاتر از بچه‌های دیگری بود که به کل با موسیقی رابطه‌ای نداشتند.

در یک تحقیق و بررسی دیگر هم به 36 دانش‌آموز در سه مرحله تست‌های روان داده شد و قبل از اولین تست یکی از سونات موتزارت پخش شد. قبل از تست دوم یک موسیقی آرام و قبل از تست سوم هیچ موسیقی پخش نشد. نتیجه جالب بود. میانگین نمرات افراد در اولین تست: 119، دومین: 111 و سومین: 110 بود، یعنی گوش دادن به موسیقی موتزارت چیزی حدود 9 نمره روی بچه‌ها تاثیر گذاشته بود.

12.حس ششم‌تان را تقویت کنید

داشتن حس ششم یکی از مهم‌ترین قدرت‌های ذهنی است. آدم‌های بزرگ بسیاری دلیل موفقیت‌شان را در اعتماد کردن به این احساس می‌دانستند. افرادی مثل اینشتین که به این قدرت خود باور داشته‌اند. ساده از کنار این حس نگذرید. اگر فکر می‌کنید ذهن‌تان در حال گوشزد کردن مطلبی به شماست، آن را جدی بگیرید.

13.موذی‌های آلرژی‌زا را بشناسید

اطراف‌تان را به دقت زیر نظر داشته باشید و مواد غذایی‌ای را که برای شما مشکل ایجاد می‌کنند، بشناسید. بیماری‌های گوارشی می‌تواند تاثیر زیادی روی فعالیت مغزی شما داشته باشد و خلل در فعالیت مغز؛ یعنی آدمی که مدام گیج می‌زند و به در و دیوار می‌خورد و نمی‌تواند درست عمل کند.

14.قدرت خواب را دست‌کم نگیرید

مدت زمانی که باید در طول شبانه‌روز بخوابید به طور متوسط 7 ساعت است اما آنچه مهم‌تر از کمیت زمان خواب است، کیفیت خواب است. گاهی 10 ساعت خوابیده‌اید اما خسته و کسل هستید و گاهی تنها 3 ساعت خوابیده‌اید اما نه احساس خواب‌آلودگی دارید، ‌نه خستگی! اگر خواب راحتی ندارید، حتما به دنبال حل مشکل باشید چون خواب بد مساوی است با گریپاژ کردن موتور مغز.

نکته مهم دیگری هم که بسیاری از محققان به اهمیت آن اشاره می‌کنند، خواب کوتاه عصرگاهی است! یک چرت سبک می‌تواند مغز شما را برای ادامه روز شارژ کند. بهتر است کمی دور از چشم همکارها گاهی سرتان را روی میز بگذارید و...

15.تاثیر کافئین را روی خودتان آزمایش کنید

درباره کافئین و تاثیرات آن روی قدرت ذهن هم بررسی‌های زیادی انجام گرفته است. این بررسی‌ها دو گروه را کاملا از هم متمایز کرده‌اند؛ گروهی که کافئین باعث هوشیاری بیشترشان می‌شود و گروهی که کافئین، آنها را دچار کرختی و سردرد می‌کند.

شما با توجه به خصوصیات خودتان می‌توانید کافئین را مورد استفاده قرار بدهید اما بسیاری از تحقیق‌ها در این نقطه با هم موافق هستند که کافئین در زمان کوتاه مثبت‌ و در بلندمدت روی فعالیت ذهنی بی‌اثر است.

16.از مصرف قندها بکاهید

کربوهیدرات‌ها می‌توانند در فعالیت ذهنی شما اختلال ایجاد کنند تا جایی که به شکر صفت افسرده‌کننده داده‌اند؛ به طور مثال بررسی‌ها درباره انسولین نشان داده وقتی انسولین وارد رگ می‌شود، موجب انقباض ر‌گ‌ها و عدم خون‌رسانی درست می‌شود. این موارد را هم به شکر و اثرات منفی‌اش اضافه کنید: پاستا، نان سفید، چیپس‌های سیب‌زمینی!

17.تندخوانی را یاد بگیرید

برخلاف خیلی از باورها، بیشتر ذخیره‌های ذهنی ما همان‌هایی هستند که در زمان کوتاه‌تری خوانده شده‌اند. تلاش کردن برای کوتاه کردن زمان یادگیری - به نوعی تندخوانی و تندفهمی- سرعت ذهن را بالا می‌برد.

18.ورزش کنید

بررسی‌ها نشان داده است که بعد از 10 دقیقه ورزش ایروبیک فعالیت ذهنی سرعت بیشتری می‌گیرد. اگر احساس می‌کنید ذهن‌تان خسته شده از جای‌تان بلند شوید و تنها 10 دقیقه پیاده‌روی کنید و یا حداقل درجا بزنید.

19.با دوست‌خیالی‌تان حرف بزنید

حتما با خواندن دو کلمه " دوست‌خیالی " خنده‌ای به لب‌تان آمده چون یاد کودکی و دوست‌های خیالی‌تان افتاده‌اید.

بعد از مرور این خاطره جالب است بدانید صحبت کردن و راه‌حل گرفتن از دوست خیالی می‌تواند راه خوبی باشد برای انتقال اطلاعات از ذهن ناخودآگاه به خودآگاه. برای رسیدن به این حالت - اگر این عادت را سال‌ها است ترک کرده‌اید- خودتان را در حالت مکالمه با فردی قرار دهید که بسیار باهوش و فهمیده است.

از او سوال بپرسید و خوب به راه‌حل‌هایش گوش کنید! تعجب نکنید؛ مغز شما در حال جواب دادن به شما است!

20.نکته‌برداری کنید

وقتی در حال یادگیری هستید،‌ یادداشت‌برداری کنید و بعد از تمام شدن برنامه در مقابل جمله‌هایی که نوشته‌اید یک " چرا؟ " بگذارید و سعی کنید به آنها جواب بدهید؛ آنها را رد کنید یا برای قبول کردن‌شان دلیل بیاورید. با این کار در درجه اول باعث ثابت شدن مطلب در ذهن‌تان و در درجه دوم باعث بالا رفتن قدرت تحلیل خودتان می‌شوید.

در این تحقیقات هم چنین مشخص شد نزدیک به 58 درصد از بریتانیایی ها صحبت خود را در طی یک ملاقات کاری یا آشنایی اولیه با یک غریبه با آب و هوا شروع می کنند. معمولا صحبت کردن در مورد مرطوب شدن آب و هوا ، شکایت از سرما و متعجب شدن از گرما بحث های اولیه بسیاری از انگلیسی ها را شامل می شود.

این تحقیقات روی 2 هزار و 18 نفر انجام شد و محققان در نهایت تخمین زدند که انگلیسی ها در مجموع در هر سال 49 ساعت را به بحث در مورد آب و هوا اختصاص می دهند که بسیار بیش تر از صحبت کردن در مورد مسائل کاری ، برنامه های تلوزیونی ، موضوعات ورزشی و شایعات است.

هم چنین 19 درصد از افراد بالای 65 سال که در این تحقیقات شرکت داشتند ادعا کردند که می توانند مانند هواشناسان حرفه ای وضعیت آب و هوا را پیش بینی کنند.

شاید یکی از دلایل علاقه بریتانیایی ها به بحث در مورد آب و هوا ، تغییرات زیاد آن در این کشور باشد.

 در مجموع یک انگلیسی نزدیک به 6 ماه از کل عمر خود را به بحث در مورد آب و هوا می پردازد و آب و هوا محبوب ترین موضوع در بین مردم این کشور است.

خبرگزاری فرانسه ، 14 می

قلدری و زورگویی یک مشکل رفتاری شایع در کودکان و نوجوانان است که ممکن است به آسیب دیدن خود آنها و دیگران منتهی شود.

اما سوالی که در این خصوص مطرح می‌شود این است که چگونه می‌توان از ایجاد این مشکل در آنها پیشگیری کرد؟ آیا باید با این کودکان، برخورد قهرآمیز کرد و چاره را در تنبیه بدنی آنها دانست؟ محققان به این سوال، پاسخ می‌دهند.

در حال حاضر، به طور فزآینده‌ای متخصصان علوم اعصاب، روان‌شناسان و متخصصان تعلیم و تربیت اعتقاد دارند که زورگویی و سایر انواع خشونت با تشویق کودک در سنین پایین به همدلی کردن با دیگران کاهش می‌یابد.

پژوهش‌ها در طول دهه گذشته در مورد " همدلی " (empathy) - به معنای توانایی گذاشتن خود به جای دیگران - نشان داده است این خصوصیت نقش مهمی در این زمینه دارد و شاید بر همه موارد روابط اجتماعی و اخلاقیات انسانی تاثیرگذار باشد.

در نبود همدلی، جامعه‌ای تجزیه‌ شده خواهیم داشت که در آن بی‌اعتمادی حاکم است و دلیلی برای پرهیز از کشتن و فریب دادن دیگران، دزیدن از آنها یا دروغ گفتن به آنها وجود ندارد. تصور بر این است که این توانایی که فرد خود را جای دیگران بگذارد، ذاتی اغلب انسان‌ها باشد و حتی در برخی از انسان‌نماها مانند شمپانزه‌ها هم دیده می‌‌شود.

اولین نشانه‌های همدلی با دیگران به طور شاخص در دوران نوزادی دیده می‌شود. نوزادان هنگامی که گریه نوزاد دیگری را می‌شنوند، گریه می‌کنند و بررسی‌ها نشان داده است کودکان حتی در سنین پایینی در حد 14 ماهگی به بزرگسالانی ترجیح نشان می‌دهند که به دیگران کمک می‌کنند تا آنهایی که مانع دیگران می‌شوند.

درست همان‌طور که می‌توانیم افراد را برای قاتل ‌شدن تعلیم دهیم، می‌توانیم آنها را با همدلی کردن با دیگران بار بیاوریم. در سال 2007 میلادی، پژوهشگران، اولین بررسی تصادفی و کنترل‌شده در مورد بزرگ شدن در یتیم‌خانه را منتشر کردند.

این بررسی و پژوهش بعدی روی همین نمونه کودکان یتیم رومانیایی نشان داد که افرادی که در یتیم‌خانه بزرگ شده بودند در مقایسه با نوزادانی که خانواده‌هایی آنها را به فرزندی پذیرفته‌ بودند، ضریب هوشی کمتر، رشد جسمی کمتر، اشکال در ایجاد دلبستگی انسانی و تفاوت در کارکرد بخش‌هایی از مغز را داشتند که به رشد عاطفی آنها مربوط بود.

کودکانی که در یتیم‌خانه بزرگ شده بودند، تجربه قرار گرفتن در کانون توجه محبت‌آمیز یک خانواده را نداشتند، درعوض آنها به وسیله کارمندانی که در شیفت‌های چرخشی کار می‌کردند و بنا به طبیعت این نحوه کار آنها را نادیده می‌گرفتند، مورد مراقبت می‌گرفتند.

چنین کودکانی از یکی از شدیدترین دلبستگی‌های یک به یک با مظهر پدر که نوزادان در مرحله حساس سنی به آن نیاز دارند، محروم می‌شدند.

بدون این تجربه آنها به زودی می‌آموختند که دنیا جایی سرد، ناامن و بی‌ارزش است. نیازهای عاطفی آنها برآورده نمی‌شد و آنها اغلب در درک یا تحسین احساسات دیگران ناتوان بودند.

90درصد از رشد مغزی در 5سال اول زندگی اتفاق می‌افتد

حدود 90 درصد رشد مغز در اولین پنج سال زندگی رخ می‌دهد و اذهان کودکان کم‌سنی که نادیده گرفته می‌شوند یا آسیب می‌‌بینند، اغلب نمی‌تواند رابطه‌ای میان افراد و لذت برقرار کند. این نقصان ممکن است باعث شود که این افراد بعدها در طول زندگی‌شان نتوانند عشق را بروز دهند.

والدین می‌توانند با نحوه رفتار خود با کودکان‌شان احساس همدلی را در آنها برانگیزند نه اینکه با ایجاد محیط خشن و تنبیهی این احساس را در آنها از بین ببرند.

چگونه بچه‌ها را منضبط بار بیاوریم؟

محیط سرد یتیم‌خانه را می‌توان در یک سر طیفی از تنبیه قرار داد که در طرف دیگر آن ایجاد ساده انضباط قرار می‌گیرد- موضوعی که گاهی حتی در ذهن دقیق‌ترین والدین گاهی با هم مخلوط می‌شود.

چگونه باید به کودک تفاوت درست و نادرست را تعلیم داد، بدون اینکه بیش از حد سخت‌گیر بود یا به حد آزار کودک رسید؟ چه کسی در میان ما هست که صدایش را هنگام آموزش انضباط به فرزندش بالا نبرده باشد یا بهتر بگوییم بر سر او فریاد نکشیده باشد؟

اما پژوهشگران می‌گویند فریاد زدن بر سر کودک یا زدن او به جای اینکه باعث شود کودک بفهمد برای چه تنبیه می‌شود، فقط بترسد و در درازمدت، کاربرد معمول تنبیه جسمی، نه تنها نمی‌تواند باعث تغییر رفتار کودک در جهت بهتر شود، بلکه پرخاشگری را افزایش می‌دهد.

یک تمرین عملی

به جای شروع کردن از این فرض که مجبورید کودک را بزنید تا کارهای بدش را کنار بگذارد، باید به تعلیم همدلی و دلبستگی به او بپردازید.

به عبارت دیگر، با آموختن به کودک برای رفتارها و احساساتی که خودش را درک کند، شروع کنید. این کار ابزاری اساسی برای درک رفتار و احساسات دیگران در اختیار او قرار می‌دهد؛ برای مثال، در برخورد با کودکی که به شخص دیگری صدمه زده است، به او کمک کنید تا یاد بگیرد در آن لحظه خودش چه احساسی داشته است.

ما معمولا فکر می‌کنیم در این مواقع باید به کودک بگویم:" می‌دانی آن کودک که تو کتک‌اش زدی، چه احساس بدی به‌اش دست داد؟ "

اما موفق‌تر خواهیم بود اگر با این جمله شروع کنیم:" تو باید خیلی احساس بدی پیدا کرده باشی."

این شگرد به کودکان کمک می‌کند تا چگونگی احساسات‌شان را توصیف کنند، و بنابراین دفعه دیگر که باز هم چنین اتفاقی افتاد، زبان لازم برای توصیف آن را داشته باشند. دفعه بعد آنها می‌توانند بگویند:" احساس‌ام مثل آن دفعه‌ای بود که فلانی را زدم."

در عین حال، باید توجه داشت که آموختن درک رنج دیگران لزوما به معنای آموختن همدلی نیست و برای همین است که کودکانی برای مثال در خانه آزار می‌بینند، با احتمال بیشتری ممکن است در محیط بیرون به فردی زورگو بدل شوند.

مساله این نیست که آنها نمی‌دانند که صدمه دیدن چه احساسی را ایجاد می‌کند، مساله این است که آنها خشونت را به عنوان شیوه‌ای برای بیان خشم یا ابراز قدرت آموخته‌اند.

حرف آخر

توانایی شخصی کودک برای همدلی را می‌توان با تشویق والدین به اینکه خودشان را به الگویی برای رفتار همدلانه تبدیل کنند، بالا برد.

هنگامی که والدین با افراد دیگر با محبت و دلبستگی، بدون خودخواهی و قضاوت کردن برخورد می‌کنند، کودکان رفتارهای آنها را تقلید می‌کنند. به قول گوردون:" همدلی را نمی‌شود تعلیم داد، اما می‌توان آن را فراگرفت."

در واقع، پژوهش‌ها نشان می‌دهند که قرارگیری ساده در معرض سایر انواع افراد در شرایطی دوستانه می‌تواند همدلی شما را نسبت به آنها افزایش دهد؛ هر چند که با برخی از جانیان و مجرمان روانی ممکن است نتوان همدلی کرد، اما در مورد اغلب افراد چنین کاری ممکن است.

فصل تابستان و بهار، فصلی است که بسیاری از بانوان و آقایان به فکر پوشیدن صندل می‌افتند ولی پاهایی با ناخن‌های بلند و نامرتب و پاشنه‌های کبره بسته در صندل چندان زیبا نخواهد بود.

اگر قصد دارید سری به جا کفشی‌تان بزنید و صندل‌هایتان را بپوشید، یک هفته دیگر هم صبر کنید و با برنامه یک هفته‌ای زیر همراه شوید:

شنبه

ناخن‌هایتان را روشن کنید: در روز اول این برنامه یک هفته‌ای، باید پاهایتان را پدیکور کنید. برای این کار اول باقی‌مانده لاک‌های قدیمی را از روی ناخن‌های پاهایتان پاک کنید. با این کار ناخن‌های شما می‌توانند در این یک هفته نفس بکشند و طبیعی و سالم به نظر برسند.

اگر یکی از ناخن‌های شما تغییر رنگ داده است، یک لیمو بردارید و آن را قاچ کنید، سپس آن را برای یک دقیقه روی ناخن پاهایتان بکشید.

لیمو دارای اجزای آنتی‌اکسیدان است که می‌تواند رنگ ناخن‌های شما را روشن‌تر کند. قبل از اینکه شب به رخت‌خواب بروید، پاهای‌تان و ناخن پاها را با یک کرم حاوی " آلفاهیدروکسی اسید " ( AHA ) ماساژ دهید.

این کرم را می‌توانید با مشورت یک متخصص پوست از داروخانه بخرید و مصرف کنید.

یک‌ شنبه

پاهایتان را ضدعفونی کنید: در روز دوم این هفته باید پاهایتان را ضدعفونی کنید. برای این کار به یک تشت احتیاج دارید. درون آن آب بریزید و سپس چند قطره روغن درخت چای بچکانید. این روغن خاصیت ضدعفونی‌کننده‌ دارد. شما می‌توانید این روغن را از عطاری‌ها و یا داروخانه‌ بخرید.

سپس پاهای‌تان را با یک صابون ملایم بشویید. درنهایت لابه‌لای انگشتان پایتان را خشک کنید که چرک و رطوبتی بین انگشتان‌ پاهایتان باقی نماند تا باعث شود که در آن ناحیه قارچ ایجاد شود. در این برنامه هفتگی تلاش شده است تا جای ممکن به جای استفاده از محصولات شیمیایی از محصولات طبیعی استفاده کنید.

دوشنبه

پوست پاهایتان را اسکراب کنید: در روز سوم برنامه رسیدگی به سلامت و زیبایی پاهای‌تان این است که پوست مرده و ضخیم شده را از روی آن پاک کنید.

قوزک پا، پاشنه پا و روی انگشت کوچک پا معمولا از این پوسته‌ها وجود دارد. برای خلاصی از شر این پوست مرده کافی است وقتی در حمام یا وان هستید، یک برس مخصوص این کار را روی پوست پاهایتان بکشید یا از سنگ پا استفاده کنید.

وقتی شما از کرم حاوی AHA استفاده می‌کنید، ممکن است پوسته‌های سفتی روی پوست پای شما باقی بمانند که شما می‌توانید با این روش این پوست اضافی را پاک کنید. شما می‌توانید همین کار را روی پوست ضخیم شده زانویتان نیز انجام دهید.

سه‌شنبه

کوتیکول اضافی دور ناخن پای‌تان را بردارید: امروز باید کوتیکول اضافی دور ناخن پاهایتان را حذف کنید. برای این کار باید یک سری وسایل پدیکور داشته باشید.

برای این کار ابتدا با یک وسیله مخصوص کوتیکول اضافی را کنار بزنید و سپس با قیچی مخصوص این کوتیکول اضافی را ببرید.

برداشتن کوتیکول اضافی دور ناخن، ناخن پاها را کشیده‌تر و زیباتر جلوه می‌دهد. فراموش نکنید این لایه محافظ ناخن است و باید خیلی با ملایمت با آن رفتار کنید تا صدمه نبیند.

چهارشنبه

مرطوب کردن پاها با یک ماسک: برای اینکه به پوست پاهایتان رطوبت لازم را بازگردانید، روز چهارم این برنامه هفتگی باید دست به کار شوید و یک ماسک خانگی خوب برای پوست پاهایتان تدارک ببینید.

برای این کار 4 قاشق غذاخوری عسل را با دو قطره آب‌لیموی تازه مخلوط کنید. حالا روی لبه‌ وان بنشینید و این ماسک را روی پوست پاهایتان بمالید.

عسل باداشتن ( هامکتانت ) پوست پاهای شما را مرطوب می‌کند.

لیمو با داشتن اسیدسیتریک و اسیدلاکتیک می‌تواند پوسته‌های مرده سطح پوست پای شما را بزداید و در واقع یک اسکراب طبیعی به شمار می‌رود.

پس از این مرحله پاهایتان را خوب بشویید و بقایای این ماسک و پوسته‌های اضافی جدا شده از پای‌تان را پاک کنید.

پنجشنبه

ناخن پاهایتان را کوتاه و مرتب کنید: فراموش نکنید برای چیدن ناخن پاهایتان و به‌خصوص کوتاه کردن ناخن شست پاهایتان، حتما بگذارید ناخن پاهایتان مرطوب باشند.

بهترین زمان برای این کار وقتی است که از حمام خارج شده‌اید چون پاهایتان چند دقیقه است که در آب بوده‌ و مرطوب و نرم شده‌اند. تلاش کنید که ناخن پاهایتان را طوری کوتاه کنید که زاویه 45 درجه در گوشه‌ها داشته باشند.

بهتر است بلندی ناخن‌هایتان را به اندازه‌ای کوتاه کنید که نوک آن از نوک انگشتان شما بلندتر نباشد. با یک سوهان لبه‌ها و گوشه‌های ناخن پاهای‌تان را گرد کنید تا در گوشت پاهایتان فرو نروند.

اگر این کار را انجام ندهید، باعث رشد ناخن زاید از بغل ناخن اصلی خواهید شد. برای سوهان زدن ناخن پاهایتان سوهان را از طرفین به سمت مرکز ناخن بیاورید و حرکت رفت و برگشتی انجام ندهید.

جمعه

پاهایتان را چرب کنید: مرحله آخر برای پوشیدن صندل در هفته جدید، این است که پوست پاهایتان را چرب کنید. برای این کار کافی است یک وازلین و یا یک کرم با درجه پخش‌شدگی بالا بخرید و آن را روی پوست تمام بخش‌های پاهایتان بمالید.

گاهی اوقات در اثر فشار کفش و یا اصلاح پاهای شما زخمی است و خارش این زخم‌ها باعث می‌شود که این زخم به جای بهبود بدتر شود. برای اینکه این زخم‌‌ها در روی پوست پای شما بهبود یابند، پیوسته آنها را چرب نگه دارید چون خشک شدن آنها احساس خارش را تشدید می‌کند و زخم‌های شما هر روز در اثر خاراندن بدتر خواهند شد.