دیگر اظهارات عضو فراکسیون اصولگرایان مجلس در گفت و گو با ایلنا بدین قرار است :

• اگر مجلس به وظایفش عمل کند جلوی قانون‌گریزی را خواهد گرفت. در این میان نمایندگان با عمل به وظایفشان و اجرای قانون اساسی می‌توانند مانع قانون‌گریزی‌ها شوند.

• اما برخی از نمایندگان به خاطر ملاحظات سیاسی به وظایفشان عمل نمی‌کنند و موجب سرکشی و قانون‌گریزی دولت می‌شوند.

• هر دولتی به طور طبیعی مایل است نظارتی به کارهایش نباشد و تمایل به خودکامگی دارد. در اینجا وظیفه مجلس است که در مقابل قانون‌گریزی‌ها بایستد.

• اکنون نیز موارد متعددی از قانون‌گریزی‌های دولت همانند اجرا نکردن قانون پرداخت اعتبار از صندوق ارزی به مترو تهران و کلان‌شهرها، عدم ارسال مصوبات دولت به مجلس، عمل نکردن به مصوبه مجلس درباره پذیرش دانشجو برای آموزشکده‌های فنی‌وحرفه‌ای، درخصوص اجرای قانون حجاب و موارد دیگر دیده می‌شود. مجلس می‌تواند در قالب سوال از وزرا و رئیس‌جمهور آن را مطرح کند تا مانع قانون‌گریزی‌ها در کشور شود.

• اصلاح‌طلبان را می توان به دو گروه طبقه‌بندی کرد .

• گروه اول از اصلاح‌طلبان، کسانی هستند که به دنبال تغییر ساختار نظام‌اند و گروه دوم که اکثریت نیز هستند خواستار اصلاحات در درون نظام‌اند. این گروه دوم به طیف اصولگرایان معتدل بسیار نزدیک بوده و می‌توان با آنها تعامل خوبی داشت.

 سایمون گس سفیر کشور انگلستان در جمهوری اسلامی ایران با ارسال نامه‌ای به حجت الاسلام سید احمد خاتمی در تاریخ 6/ 4/ 89 از وی تقاضای اختصاص زمانی برای ملاقات کرده بود که آیت‌الله خاتمی از پاسخ نامه سفیر انگلستان امتناع ورزید.

دفتر خاتمی با اعلام این موضوع اعلام کرد که سفارت دولت انگلستان مجددا با ارسال نامه‌ای به وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایان درخواست خود برای ملاقات سفیر این کشور با آیت‌الله خاتمی را تکرار نمود که وزارت خارجه با ارسال نامه‌ای در تاریخ 27/ 4/ 89 به ستاد برگزاری نماز جمعه تهران خواستار ارسال درخواست سفیر دولت انگلستان توسط این استاد به حجت الاسلام خاتمی را شد.
امام جمعه موقت تهران در پاسخ به نامه ستاد برگزاری نماز جمعه تهران به شدت با انجام این ملاقات مخالفت کرد که متن پاسخ وی به شرح ذیل است:
بسم‌‌الله الرحمن الرحیم
جناب حجت‌الاسلام آقای سید یدالله شیرمردی مسئول محترم ستاد نماز جمعه تهران
سلام علیکم
باتوجه به پرونده سیاه دولت انگلیس در عرصه خیانت به اسلام و توطئه‌گری مداوم این دولت علیه مسلمانان و نیز شیطنت پیوسته علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران بویژه در فتنه سال 88، به وزارت محترم امور خارجه اطلاع دهید که اینجانب اجازه ملاقات به سفیر انگلیس نمی‌دهم.
28/ 4/ 89
سید احمد خاتمی امام جمعه موقت تهران

بخشهایی از این نطق که در صورتجلسه مجلس درج شده، به شرح زیر است:

•  یادمان نمی رود که آقای کریم سنجابی به حضور شاه رفته بود و با شرایطی میخواست که نخست وزیری اش را قبول کند و اگر اولتیماتوم امام نبود چه بسا که به چنین جنایتی دست می زد .
• یادمان نمیرود که وقتی برای اولین بار امام بعد از عید نوروز 57 و توبه کذائی آن ملعون جواب میدهد که توبه گرگ مرگ است و برای اولین بار آقای غفاری توی مسجد اعظم قم مرگ بر شاه را مد می کند ... کسانی که سعی میکردند این فکر را جا بیندازند که مبارزه با آمریکا  ممکن نیست و باید امریکا را قانع کنیم که شاه فقط شاهی بکند .
•   یادمان نمیرود که اولین اعلامیه ای که نهضت آزادی بر علیه شاه داد هفت الی هشت ماه بعد از آن وقتی بود که مردم مرگ بر شاه می گفتند .
• یادمان نمیرود که همان گروه هائی که الان داعیه طرفداری از خلق را دارند در زندان این طرز فکر را به مسخره می گرفتند .
•  کاری که درلانه جاسوسی انجام شد ، دومین انقلاب درایران بعد از 22 بهمن بود. وقتی سلطه نظامی سیاسی رژیم درهم می شکند وترکاندن وشکستن سلطه جاسوسی دشمن که بوسیله این جوانان پاک باخته پیرو خط امام ،دانشجویان مسلمان پیرو خط امام انجام میشود ودست تمام بلندگوهای کثیف چپ گرا وچپ نما را رومی کند که میخواستند تلویحا وتصریحا انقلاب ما را به آمریکا ببندند ومعلوم میشود که ضد امپریالیستی ترین نهضت ، نهضت ایران است وآقایان خیلی عقب تر از پیروان نایب امام زمان هستند ، به عناوین مختلف ، دانشجویان تضعیف میشوند وبه انزوا کشیده میشوند، به سکوت کشیده میشوند تاجائی که دیگر اسنادشان بی اعتبار تلقی میشود. چرا؟ برای اینکه گردی به دامن آقایان ننشیند .
• شما از غرب آمده اید شما فکر می کنید که همه چیز دنیا آن جا است .
• 
  من یک سندی نشان شما بدهم که از مدیریت حفاظت اطلاعات اداره دوم به آقای تیمسار فلاحی گزارش می کند که معلوم بشود چه کسانی دارندتقویت میشوند و چه کسانی دارند تضعیف میشوند بند 9پرسنل شاخصی که درهر پایگاه ... [آیت الله]سید علی خامنه ای - آقای رئیس ، معذرت می خواهم نسبت به ابراز اینگونه اطلاعات قبلا یک مطالعه ای بشود . اطلاعات اداره دوم را اینجا افشا نکنید. توکلی - نصیحت برادرم را گوش می کنم ونمیگویم فقط مطلع باشید که بعضی چیزها هست . متشکرم از تذکرتان
•  نخست وزیر باید یک جوان باشد .البته منظورم از نظر سن نیست .روحیه اش جوان باشد .
•  وقتی وزارت امور خارجه به این فضاحت باشد که توی سفارتخانه هایش مشروب خورده بشود ، رقاصی راه بیندازند وکاردارش برود درمجالس رقص وعیاشی معلوم است که ...آن فردی که آنجا است لیاقت ندارد .

 منوچهر متکی که در دوره اول مجلس شورای اسلامی نماینده مردم بندر ترکمن بوده است در نطق پیش از دستور خود در 30 تیر 1359 به وزیر کشاورزی حمله کرده است.

بخشهایی از اظهارات متکی را در جلسه مزبور می خوانید:

•  دراولین روز تشکیل مجلس نامه ای با امضای ده نفر از نمایندگان به شورای انقلاب و به مسوولین امور درمورد مسائل کشاورزی داده میشود . ده نفر نماینده میتوانند یک وزیر را استیضاح بکنند مدت یکماه از این ماجرابدون هیچ گونه عکس العملی می گذرد .
• مساله قیمت گندم درنماز جمعه قم مطرح میشود. درمجلس مجددا بعنوان نطق قبل از دستور مطرح میشود اما مسوولین یک بار هم بخودشان زحمت ندادند که اینجا تشریف بیاورند ومطالبشان را بیان بکنند.

متکی سپس به مسائل سیاست خارجی پرداخته و گفته است:

•   امیر علائیها وامیر انتظامها چگونه میتوانند پیام برندگان انقلاب ایران درخارج از کشور باشند؟
•  یک نگاه سطحی دروضع کنسولگریها وسفارتخانه های خارج از کشور بکنید ، بنده سه سال درهند بودم واز نزدیک با وضع انجمنهای اسلامی وبرادران اسلامی آنجا آشنا هستم . ازهند به خاطر مساله اسلام به خاطر کاراسلامی و فعالیت های اسلامی به وزارت امور خارجه آمدند اما راهشان ندادند .
•  دراین مورد مدارک بسیاری هست افرادی که فرستادید درآنجا برای اسلام وبرای دولت جمهوری اسلامی کار بکنند ارز قاچاق درآنجا وارد می کنند وموارد دیگری دراین زمینه .
•   قدرتهای بین المللی بعد از اینکه دیدند رو دررو نمیتوانند درمقابل انقلاب اسلامی ایران بایستند بعد از اینکه در مقابل خشم خروشان امت قهرمان ایران برهبری آن زعیم وآن بزرگ و امام نتوانستند بایستند به این دلخوش کردند که بعد از رفتن شاه وسرنگون شدن ظاهری شاه کسانی بیایند ومطرح بشوند وپا بگیرند که آهسته آهسته ودر دراز مدت همان بساط گذشته را بشود پیاده کرد وآب از جوی رفته را به جوی خودشان برگردانند. 
•  انقلاب ایران یک هسته مرکزی دارد که لطف وتفضل الهی است . رهبری امام در مرکز و امت درکنار او وشما همانگونه به نوع دیگری که قبلا اینجا تعبیر شد. شم ارگانها ی اجرائی ،‌شما ای کسانیکه زمام امور بدستتان سپرده شده است شما پوسته هائی هستید که باید تناسبتان را با آن هسته پیدا کنید اگر نتوانید و چسبندگی کامل و متناسب و منطقی براساس ضوابط اسلامی را با آن هسته مرکزی داشته باشید جدا خواهید شد . بدور افکنده خواهید شد .

محسن رفیقدوست با بیان اینکه ما با همان امکانات کم به جنگ دشمن مجهز رفته و توانستیم آن را از خاک کشور بیرون کنیم، گفت: پس از اخراج عراق از خاک کشورمان بحث این بود که آیا جنگ را تمام کنیم یا نه. ما که طرفدار ادامه جنگ بودیم گفتیم هنوز مسئله اصلی حل نشده است. من اخیرا در یک تفسیری که از شعار دوم امام خمینی(ره) یعنی "جنگ جنگ تا رفع فتنه " داشتم گفتم این فتنه که امام(ره) فرمودند همان چیزی است که ما در 6 سال پس از فتح خرمشهر با آن جنگیدیم یعنی آنقدر به نبرد ادامه دادیم که دنیا را وادار به تسلیم کردیم تا متجاوز را تعیین کرده، قطعنامه 598 را با نظر ما تنظیم کنند و بعد امروز هم نتیجه آن 6 سال را بهره‌برداری می‌کنیم.

مهم ترین بخش های گفت و گوی رفیقدوست با فارس عبارت است از:

• در 6 سال پس از فتح خرمشهر 2 اتفاق مبارک رخ داد. یک اتفاق مهم این بود که دنیا فهمید ما فتنه را از بین می‌بریم و اتفاق دوم اینکه ما آنقدر از نظر دفاعی قوی شدیم که امروز هم برای دنیا در هاله‌ای از ابهام هستیم. یعنی 6 سال جنگیدیم و شهید دادیم ولی قدرتی را بدست آوردیم که امروز یک قدرت بازدارنده مهم است.
• ما جنگ را ادامه می‌دادیم و هد‌ف‌مان نیز که کور کردن چشم فتنه بود، انجام شده بود. اما خاتمه جنگ برایمان 2 تصویر داشت یکی همین پذیرش قطعنامه بود و یکی هم اینکه آنقدر ادامه بدهیم که بغداد را گرفته و صدام را ساقط کنیم اما با امکانات آن روز که داشتیم هدف دوم امکان‌پذیر نبود.
• من نامه محسن رضایی برای درخواست تجهیزات را برای فتح بغداد می‌دانم. یعنی او گفت اگر می‌خواهید ما بغداد را بگیریم این امکانات را به ما بدهید.
• درست قبل از پذیرش قطعنامه ما احساس می‌کردیم که مملکت امکانات وسیع نداشت ولی این مهم نبود مهم این بود که این امکانات آن طور که نظامی‌ها می‌خواستند در خدمت جنگ قرار نمی‌گرفت. یعنی اکثر اوقات در دولت با پیشنهادهایی که برای جنگ می‌شد مخالفت می‌کردند و دائم می‌گفتند شما که می‌دانید نمی‌توانید بغداد را بگیرید چرا ول نمی‌کنید؟ چرا جنگ را تمام نمی‌کنید؟
• اما این حرف‌ها در درون دولت زده می‌شد و بیرون که صحبت می‌کردند همه شعار جنگ می‌دادند. برای همین آقای هاشمی من را صدا کرد و گفت: برو در وزارتخانه‌ات بشین، من می‌خواهم توپ را به زمین دولت بیندازم. سپس حکم داد که میرحسین موسوی رئیس ستاد، آقای بهزاد نبوی معاونت لجستیک و آقای خاتمی معاونت تبلیغات جنگ شوند.
• حالا دولت خودش باید می‌جنگید و آقای هاشمی با این کار دولت را به وسط میدان برد که منجر شد به آن نامه‌ها. آقای هاشمی می‌گفت دولت شعار جنگ می‌دهد ولی تماما در خدمت جنگ نیست باید تکلیف را روشن کنیم.
• من به عنوان وزیر سپاه هر وقت برای کارهای جنگ خدمت آقای هاشمی به عنوان فرمانده جنگ می‌رفتم هر امضایی می‌خواستم می‌دادند. اما سوال آقای هاشمی این بود که آیا جنگ برای ما آینده تمام شدنی دارد؟ اگر هدف ما فتح بغداد و سقوط صدام است چه وقت و با چه امکاناتی؟
• وقتی در دفتر ریاست جمهوری، حاج احمدآقا نامه پذیرش قطعنامه توسط امام(ره) را قرائت کردند اول همه ما شوکه شدیم ولی در حقیقت امام(ره) این امر را زیبا ترسیم کردند و زمانی که قطعنامه را پذیرفتند، برخی فکر می‌کنند امام(ره) ناراحت بودند در حالیکه این طور نیست وقتی آقای هاشمی گفتند اجازه بدید من این کار را بکنم، امام(ره) مخالفت کرده و فرمودند من شعار جنگ را دادم حالا هم خودم این قطعنامه را قبول می‌کنم. چون ایشان می‌خواستند ملت را با خود داشته باشند و جواب مردم را خودشان بدهند. در واقع اگر ما تا آن زمان نظامی می‌جنگیدیم از آن به بعد می‌خواستیم سیاسی بجنگیم.
• دولت هم کمک می‌کرد، هم نمی‌کرد و هم نمی‌توانست کمک کند. حتی اواسط جنگ آقای موسوی از من خواست کامیون‌های سپاه را برای حمل گندم از بندرعباس به سیلوها اعزام کنم تا نان مردم داده شود. در واقع خیلی از وزرا هم روحیه جنگ نداشتند و هم مملکت امکانات آنچنانی نداشت.
• نباید با واقعیات جنگ برخورد سیاسی شده و یا دنبال متهم گشت. واقعیت این است که پایان جنگ جز با پذیرش قطعنامه آینده روشنی برای ما نداشت. آن نامه محسن رضایی نامه درستی بود. او گفت برای سقوط صدام این امکانات را می‌خواهیم و الا او می‌توانست عملیات طراحی کند و می‌توانستیم مناطق مختلفی مثل فاو و یا شهرهایی حتی مثل بصره را بگیریم ولی بغداد را نمی‌توانستیم.
• من یک سال قبل از پایان جنگ در یک سخنرانی گفتم هیچ کس به شعار "جنگ جنگ تا پیروزی " معتقد نیست جز شخص حضرت امام(ره). این جمله من به خیلی‌ از بزرگان برخورد ولی من گفتم منظورم شما نیستید، منظور من کل بدنه دولت است.
• من به زور می‌رفتم کارخانجات دولتی را تسخیر می‌کردم و در آنها مهمات می‌ساختم. وقتی تصمیم گرفتیم مهمات انبوه در داخل تولید کنیم، با همه کارخانجات صحبت کردیم و گفتیم بدون اینکه اجازه بگیرید باید مثلا فلان پوکه را برای ما ریخته‌گری کنید و ...
• وقتی دولت مسئول ادامه جنگ شد، فهمید که با این امکانات نمی‌شود جنگید. وقتی به من گفتند فلان مهمات را می‌خواهیم من دیدم برای خرید آن 3 میلیارد دلار ارز لازم است اما اگر این مهمات را در داخل بسازیم با 380 میلیون دلار ساخته می‌شود و این کار را کردم. ولی این روحیه در دولت وجود نداشت. یکی از دلایل عدم وجود این روحیه در دولت آن وقت این بود که آنها واقعا می‌خواستند مملکت را اداره کنند.
• کل نیرویی که در زمان پایان جنگ با جبهه‌ها در ارتباط بودند تعداد کمی را نسبت به کل جمعیت کشور شامل می‌شد و بقیه مردم زندگی خودشان را می‌کردند.
• تعداد نیروهای بسیجی که با جبهه در ارتباط بودند از اول تا آخر جنگ از 2 میلیون نفر تجاوز نمی‌کرد. دولت هم می‌خواست زندگی بقیه مردم را تامین کند. البته خیل عظیمی از همان بقیه به ما کمک می‌کردند و ما ممنون ملت هستیم که بخش عظیمی از نیازهای جنگ را آنها تامین می‌کردند.
• ما در هیچ زمان حتی پایان جنگ با کمبود نیرو روبرو نبودیم. البته از مجلس سوم به بعد در پشت جبهه دو دستگی ایجاد شد که این امر در جنگ هم بی‌اثر نبود.
• یک بار من جنسی را با تخلف قانونی وارد کردم و دادم کارخانه‌ها و پس از آنکه کالای مورد نظرمان تولید شد، تازه وزارت بازرگانی پیغام داد که ما این کالا را 7 دلار در تن ارزان‌تر پیدا کردیم که من به آنها گفتم که اگر می‌خواستم منتظر شما بمانم الان هم چند هزار شهید داده بودیم و هم کاری انجام نشده بود. این روحیه عمومی حاکم بر دستگاه‌ها بود که بخشی نگاه می‌کردند. ما فکر جنگ بودیم اما آنها به وزارتخانه خود فکر می‌کردند.
• در یکی از عملیات‌ها، نیروها را به غرب برده بودیم که آنجا لو رفت و قرار شد ظرف 15 روز 3 لشکر سپاه و 3 لشکر ارتش به اهواز منتقل شوند. برای این کار رفتم از شخص امام(ره) اجازه گرفتم و به مرحوم صنیع‌خانی که مسئول ترابری سپاه بود حکم دادم هر کامیونی که از پلیس راه رد می‌شد با خود به اهواز ببرد. وقتی موضوع را با امام(ره) درمیان گذاشتم، ایشان با کرامت پرسیدند آیا چاره دیگری نیست، گفتم نه. فرمودند 4 شرط دارم، اول اینکه به اندازه نیاز بگیرید، دوم کرایه بیش از معمول به آنها بدهید، سوم اگر راننده نخواست برود مجبورش نکنید و چهارم اگر ماشین او خراب شد به بهترین نحو جبران کنید.
• تلاش هاشمی رفسنجانی برای قبول قطعنامه و پایان جنگ یک خدمت بزرگ و یک انتحار سیاسی برای او است.  هاشمی فرمانده جنگ بود و اوضاع را می‌دید و آزمود و دید که نمی‌شود با این وضع ادامه داد. بنابراین یک فرمانده جنگ باید چه کار بکند؟ او مجبور بود برود امام(ره) را قانع کند که الان زمانی است که باید آتش بس پذیرفته شود و من معتقدم اگر هاشمی نظر خیر نداشت، هیچگاه به امام(ره) نمی‌گفت بگذارید من این کار (پذیرش قطعنامه) را انجام دهم.
• من هاشمی را از قبل از سال 1340 می‌شناسم و آقای هاشمی یکی از افرادی است که ما را به امام(ره) دلالت کرد.من خود ایشان را خوب می‌شناسم. آقای هاشمی در بسیاری از بزنگاه‌های انقلاب از خودگذشتگی نشان داد و خودش را فدا کرد و مقطع پذیرش قطعنامه هم یکی از آن مقاطع بود. لذا این طور فکر کنید که ما تا کی باید با آن روش به جنگ ادامه می‌دادیم؟
• من معتقدم اگر امام(ره) نمی‌خواستند، هرگز قطعنامه را نمی‌پذیرفتند چراکه در مورد عزل آقای منتظری، آقای هاشمی بیش از قطعنامه اصرار کرد ولی امام(ره) قبول نکردند.
• متن نامه محسن رضایی درخصوص درخواست تجهیزات در پایان جنگ دقیقا عین استراتژی مرحوم ظهیرنژاد بود که گفتم. البته در آن نامه با من مشورت نشد و من هم هیچ‌گاه فکر نکردم که اگر نامه را من نوشته بودم چه می‌گفتم.
• در خصوص نقل قول سردار علی فضلی مبنی بر اینکه "ما در ابتدای جنگ هیچ نداشتیم و همه چیز داشتیم اما در پایان جنگ همه چیز داشتیم و هیچ نداشتیم " تصریح کرد: من سردار فضلی را هم دوست دارم و هم به ایشان اعتقاد دارم، ولی ما با دو بحث روبرو هستیم. یکی اینکه وقتی ما دشمن را از خاک خود بیرون کردیم انگیزه ما قوی‌تر از آنها بود و عراقی‌ها انگیزه‌ای برای ادامه جنگ نداشتند اما وقتی ما وارد خاک عراق شدیم انگیزه ما سرجایش بود ولی آنها هم انگیزه پیدا کردند. برای همین است که می‌بینیم بیشتر اسرای عراقی که ما گرفتیم مربوط به مقطع تا فتح خرمشهر است.
• من اصرار دارم که نسل جوان بداند که ما در جنگ به اهدافمان رسیدیم و اگر امروز خیالمان راحت است که تهدید بزرگ نظامی پیش رویمان نیست بخاطر همان 6سال نبرد پس از فتح خرمشهر است.
• من معتقدم ما در این مدت هیچگاه بی‌برنامه نجنگیدیم و اگر امروز بسیج با این قدرت اثرگذار را در اختیار داریم محصول آن 6 سال است. حضور وسیع بسیج در جنگ مربوط به پس از فتح خرمشهر است و تا قبل از آن بیشتر بدنه سپاه و ارتش بود.
• نسل جوان باید بداند که هم فرماندهان و رزمندگان از جنگ خسته نشده و مطیع محض رهبری بودند و هم کسانی که بین ما و امام(ره) قرار داشتند مثل آقای هاشمی یا آقای خامنه‌ای. ما در زمانی قطعنامه را پذیرفتیم که به اهداف مقدسی رسیده بودیم. برداشتی وجود دارد مبنی بر اینکه ما وقتی قطعنامه را قبول کردیم از نظر نظامی ضعیف شده بودیم اما خدا خواست که حمله مجدد صدام بعداز قطعنامه صورت بگیرد تا توسط رزمندگان اسلام به شدت سرکوب شود.
• وقتی خرمشهر آزاد شد، سپاه فاقد توپخانه بزرگ بود ولی وقتی جنگ تمام شد سپاه دارای 3 نیرو بود که نیروی زمینی آن قدرتمندترین نیروی زمینی منطقه محسوب می‌شد. در آن 6 سال ما صنایعی را پایه‌گذاری کردیم که امروز از وجود آنها بهره‌مندیم. این خودکفایی واقعی دفاعی و موشک‌هایی که خیلی از غربی‌ها فاقد آن هستند، همگی محصول آن 6 سال نبرد پس از فتح خرمشهر است.

رقابت برای در اختیار گرفتن بلوک 18 درصدی سایپا همچنان در حال سیر ارقام نجومی است. پیشنهادهای خریدی که داده می‌شود از آن جهت که باعث افزایش حبابی قیمت‌هاست نگرانی بسیاری بوجود آورده است. نگاه‌ها هر روز تا 12 ظهر به تابلو بورس دوخته می‌شود و همزمان با نگرانی ذینفعان این واگذاری، می‌توان چهره‌های درهم کارشناسان را که حرف‌های بسیاری دارند تماشا کرد. 

1- تجربه تراکتورسازی تبریز، مخابرات و بسیاری واگذاری‌های دیگر گویا کافی نبود تا اینک مجبور باشیم تجربه جدیدی به نام سایپا را تحمل کنیم. آقایان مجلس‌نشین که روزگاری مجوز ورود شبه‌دولتی‌ها را برای افزایش رقابت‌ها تصویب کردند همچنان جز کلی‌گویی و گاه داد و هوار هیچ فعالیتی برای جبران اشتباه خود نمی‌کنند. آنها نهایتا وزیر را به مجلس می‌کشند، سوال می‌کنند و تمام! ادامه این راه تنها اثباتی خواهد بود بر اینکه آنها بیش از دولت، دولتی هستند.

2- اگر دولت برای سبک کردن دیونی که به نهادها دارد، از آنها بخواهد پول سهامی که می‌خرند را نپردازد شاید عملی غیرقانونی انجام نداده اما دست‌کم این ادعا را باید بپذیرد که اعتقادی به اصل 44 و خصوصی‌سازی ندارد. این ادعا با توجه به اتفاقات متعدد گذشته حتی نیازی به اثبات هم ندارد. قانون نامناسب با عدم اعتقاد دولت به روح اصل 44 البته مشخص است چه نتیجه‌ای خواهد داشت.

3- شستا (شرکت سرمایه‌گذاری تامین اجتماعی) و بنیاد اقتصادی کوثر (وابسته به بنیاد شهید) از دیدگاه منطق حق دارند حتی سهام سایپا را با مبلغی گران‌تر از آنچه فکر می‌شد بخرند. آنها طلب‌هایی از دولت دارند که امیدی به وصول آن در کوتاه مدت و حتی میان‌مدت نیست. هر کسی بود برای زنده کردن بخشی از این طلب حتی به قیمت خرید گران که باعث از دست دادن بخشی از آن طلب است اینچنین قیمت‌ها را بالا می‌برد. این اولین مورد نیست و با قوانین و اعتقادات فعلی آخرین نیز نخواهد بود.

4- شورای رقابت دست‌کم در مورد فوق براحتی می‌تواند این معامله را فسخ کند. فعلا یک کنسرسیوم با اجازه دولت با هدف رد دیون وارد این واگذاری شده و لذا برای زنده کردن بخشی از این طلب ترسی از افزایش قیمت ندارد. این عرف بازار است اما قطعا عرف رقابت نیست. شورای رقابت از تاثیر منفی چنین داستان‌هایی بارها سخن گفته اما در عمل هیچ اتفاقی نمی‌افتد.

 واگذاری سایپا یکبار دیگر نشان داد تا چه اندازه نسبت به بخش خصوصی واقعی بدبین هستیم. نوشتن در مورد این نوع واگذاری‌ها بیشتر از آنکه به گزارش شباهت داشته باشد داستان‌سرایی شده است. دیگر همه می‌دانند ورود شبه دولتی‌ها یعنی حاکمیت دوباره دولت.