فیلم سینمایی «افراطی‌ها» ساخته جهانگیر جهانگیری که از روز چهارشنبه 23 تیرماه در گروه آزاد اکران خود را آغاز کرده است، توانست در دو روز اول اکران 18 میلیون تومان بفروشد. نمایش فیلم سینمایی «افراطی‌ها» طی روزهای گذشته در شهرستان‌ها آغاز شده و در هفته آینده پس از افت فروش فیلم «هفت دقیقه تا پاییز»، سینمای سرگروه (آفریقا) نیز به سالن‌های نمایش دهنده این فیلم اضافه خواهد شد.

در «افراطی‌ها» به کارگردانی جهانگیر جهانگیری، اکبر عبدی، رضا شفیعی‌جم، فتحعلی اویسی، علی اوسیوند، ارژنگ امیرفضلی، یوسف صیادی، مجید سعیدی، امید میراعلایی، محمد سهرابی، مریم امیرجلالی، حدیث فولادوند، رزیتا حفیظ، آزاده مهدی‌زاده و ... به ایفای نقش پرداخته‌اند.

«افراطی‌ها» به ارتباطات روز چند جوان در زندان می‌پردازد که پس از آزادی هر یک درگیر اتفاقی نو در جامعه می‌شوند. این فیلم داستانی کاملاً طنز دارد و محصول مؤسسه فرهنگی هنری شکوفافیلم به تهیه‌کنندگی داریوش بابائیان است.

ایسنا نوشت:

 دپارتمان بهداشت آمریکا در گزارشی به شش مورد که زنان باردار باید برای سلامت خود در نظر داشته باشند، اشاره کرده است:

اولین مورد، باکتری «لیستریا» است. این باکتری باعث بروز سقط جنین می‌شود؛ به طوری که 88 درصد از زنان باردار به دلیل وجود این باکتری ناشی از مصرف برخی از مواد غذایی در بیمارستان بستری شده و 30 درصد هم جنین خود را از دست می‌دهند. زنان باردار 20 برابر بیشتر از سایر افراد در معرض ابتلا به این باکتری هستند؛ چرا که این عامل بیماری زا می‌تواند از جفت عبور کرده و جنین را تحت تاثیر قرار دهد.

به همین دلیل مواد غذایی که عامل بروز این باکتری و بیماری‌های مرتبط می‌شوند را زنان باردار نباید مصرف کنند. این مواد غذایی شامل غذاهای آماده، ماهی دودی، پنیر نرم، شیر جوشانده نشده، گوشت فریز شده و غذاهای نیمه آماده، ‌این مواد حاوی باکتری لیستریا هستند.

  دومین مورد که زنان باردار باید از آن دوری کنند،‌ جیوه است. این ماده یک فلز با شدت مسمومیت بالاست که در صورت در معرض قرار گرفتن به مدت طولانی و دائم می‌تواند به سیستم مرکزی عصب و سایر ارگان‌های بدن نظیر کبد و دستگاه گوارش اثر مخرب بر جای بگذارد. باکتری‌های درون رودخانه‌ها و اقیانوس‌ها می‌تواند جیوه را به متیل جیوه تبدیل کند که این ماده درون بدن ماهی‌ها و سایر آبزیان باقی می‌ماند و پس از صید و مصرف به بدن انسان‌ها منتقل می‌شود.

 غذاهایی که این افراد نباید مصرف کنند به شرح زیر است: ماهیانی که میزان جیوه درون بدن آن‌ها مشخص نیست، نباید صرف شود. کوسه، شمشیر ماهی، ماهی ماکرو، مهره ماهی از جمله ماهی‌هایی است که حاوی جیوه فراوان هستند. به همین ترتیب، نباید بیش از 340 گرم هر هفته از ماهی‌های تن، ماهی سالمون و گربه ماهی مصرف شود.

سومین موردی که باعث بروز سقط جنین و بیماری‌های مرتبط با تولد می‌شود، بیماری با منشا انگل توکسوپلاسماست. این انگل از حیوانات خون‌گرم نظیر گربه‌های خانگی به فرد منتقل می‌شود. به همین دلیل، اکثر پزشکان و متخصصان زنان به خانم‌های باردار توصیه می‌کنند از نزدیک شدن و تماس با این حیوانات خودداری کنند تا هم سلامت خود و هم سلامت جنینشان را حفظ کنند. البته باید به این نکته اشاره کرد که ابتلا به این انگل نشانه‌ای ندارد و تنها بر جنین اثر می‌گذارد و باعث بروز ناهنجاری‌های چشمی و مغزی و عقب افتادگی ذهنی در نوزاد می‌شود. همچنین اگر این انگل در گوشت موجود باشد، ‌دمای بالا و یا پایین می‌تواند آن را نابود کند؛ به طوری که مواد غذایی چون آبزیان خام، سبزیجات و میوه‌های نشسته، گوشت‌های نیمه پخته و دودی حاوی این انگل هستند که نباید آن‌ها را مصرف کنیم.

چهارمین مورد عامل بیماری‌زایی و سقط جنین، باکتری سالمونلا است. این عامل بیماری‌زایی نشانه‌هایی چون تب بالا، استفراغ، تهوع و مننژیت را شامل می‌شود. این عامل می‌تواند باعث بروز تب تیفویید نیز شود، اما با پختن و گرما دادن مواد غذایی می‌توانید این باکتری را نابود کنید. مواد غذایی که نباید آن‌ها را مصرف کرد شامل آبزیان خام، گوشت و لبنیات پاستوریزه نشده و مواد غذایی خانگی است.

  پنجمین مورد ماده سمی «پولی کرونتید بی فنیل» یا به اختصار PCB که تا سال 1970 میلادی در محصولات الکتریکی مورد استفاده قرار می‌گرفت، به دلیل دارا بودن مواد سمی بسیار قوی منع شد، اما به دلیل اینکه در مدت طولانی تجزیه می‌شود، امروزه برای زنان باردار مشکل ساز شده است.

این ماده متاسفانه از طریق سطوح غنی از چربی نظیر شیر مادر در جذب بدن جنین شده و ناتوانایی‌های ذهنی، وزن کم حین تولد و عدم رشد مغزی را در پی دارد. همچنین سر این نوزادان که در معرض این ماده قرار گرفته‌اند کوچکتر از بقیه است. مواد غذایی نظیر آبزیانی که از سدها و دریاچه‌های اطراف تاسیسات برقی و الکتریکی PCB صید می‌شوند، حاوی مقادیر زیادی از این ماده هستند.

ششمین مورد باکتری E.Cdi است که از طریق مصرف زیاد مواد دارای کافئین و الکل وارد بدن جنین می‌شود. این باکتری نوزاد را دچار بیماری‌های روحی و روانی و ناتوانایی‌های ذهنی می‌کند.

 حضرت ابوالفضل العباس(ع)، که به امر برادرش سیدالشهداء(ع) به منظور تهیه آب برای خیمه‌گاه خاندان نبوت به آبشخور فرات رفته بود، در یک جنگ دلیرانه در کنار نهر علقمی به شهادت رسید و به علت دوری محل شهادت وی از خیمه‌گاه سیدالشهداء(ع) و میدان نبرد و نیز شدت یافتن جنگ، پیکر مطهر او در همان محل باقی ماند و سپس همانجا نیز به خاک رفت. بنی‌اسد، اولین کسانی بودند که قبر مطهر آن حضرت را به شکلی بارز و برجسته بنا کردند که آثار آن از بین نرود. اولین زائران این آستانه مطهر نیز نخست عبیدالله فرزند حرّ جعفی،‌ از برجستگان شیعه در کوفه و سپس در بیستم صفر سال 62 ق. صحابی مشهور جابر بن عبدالله انصاری بودند.

عمارت اول: مختار ثقفی در سال 66 قمری، با کمک جمعی از اعراب و نیز ایرانیان که از شیعیان علی بن ابیطالب(ع) بودند به خونخواهی سیدالشهداء(ع) قیام کرد و در دوران قدرت و حکومت او (توسط خود وی یا دیگر شیعیان) اولین عمارت آستانه بنا گشت و این عمارت و به طور کلی تمام شهر کربلا کم کم رو به آبادانی نهاد، ولی هارون الرشید در سال 170 قمری دستور خراب کردن آن را داد.

عمارت دوم: مأمون، که در سال 198 قمری قدرت را به دست گرفت، بر خلاف سیاست پدر خود و برای جلب رضایت و کمک شیعیان خراسان، برخورد دوستانه‌ای با شیعیان در پیش گرفت، لذا محبان خاندان عصمت و طهارت این فرصت تاریخی را مغتنم شمردند و بدینگونه، عمارت دوم آستانه در عصر مأمون انجام گرفت. در سال 232 قمری متوکل عباسی بر مسند خلافت نشست. وی که نسبت به شیعیان و آل ابی طالب عناد خاصی داشت، دستور داد آستانه حضرت سیدالشهداء(ع) و ابوالفضل العباس(ع) بلکه تمامی شهر کربلا را خراب کردند و پس از تخریب، تمامی منطقه را شخم زدند و به آن آب بستند.

عمارت سوم: المنتصر، خلیفه عباسی، بر خلاف سیاست پدر خود ـ متوکل ـ با شیعیان روش دوستانه و صمیمانه‌ای داشت. وی اموال زیادی بین علویین تقسیم کرد و حکم به تعمیر بنای شهر کربلا و آستانه ابوالفضل العباس(ع) داد. در نتیجه، کربلا در عصر او رونق یافت و زائرین آن بقاع مطهر از اطراف و اکناف به سوی این شهر مقدس سرازیر گشتند.

عمارت چهارم: در سال 367 ق. عضدالدوله دیلمی وارد بغداد شد، سپس به زیارت کربلا و نجف شتافت و دستور داد مرقد عظیم و با شکوهی برای حضرت ابو‌الفضل‌العباس(ع) بنا کنند. بنای مزبور در سال 367 قمری آغاز شد و در سال 372 پایان یافت و عمارت امروزه آستانه مطهر حضرت ابوالفضل العباس(ع) از عضدالدوله است که از شکوه و عظمت خاصی برخوردار است.

در عصر جلایریان: پس از تأسیس دولت جلایریان در ایران و به قدرت رسیدن شیخ حسن ایلکانی در سال 740 قمری، سلطان اویس (فرزند شیخ حسن) تعمیرات را در این آستانه مطهر شروع نمود که در عصر فرزندش، سلطان احمد، در سال 786 پایان یافت و هدایای زیادی از ایران به آستانه مزبور ارسال شد.

در عصر صفویه: شاه اسماعیل صفوی بنیانگذار حکومت شیعی صفویه، روی 25 جمادی الثانی 914 قمری فاتحانه وارد بغداد گشت و مورد استقبال بی‌نظیر شیعیان قرار گرفت. وی سپس در روز بعد، یعنی 26 جمادی الثانی، به سمت کربلا حرکت کرد و یک شبانه روز در حرم ابی عبدالله الحسین(ع) معتکف گشت، آنگاه به آستانه حضرت ابوالفضل العباس(ع) شتافت و دستور تعمیرات وسیعی را در آن آستانه صادر نمود و دوازده قندیل از طلای خالص به نام دوازده امام را که با خود آورده بود به حرم حضرت ابوالفضل العباس(ع) اهدا کرد و تمامی حرم مطهر و رواقها را با فرش گرانبهای ابریشم‌ بافت اصفهان مفروش نمود و خدمه مخصوصی نیز برای نگاهداری و روشنایی قندیل آستانه استخدام کرد که تبار آن امروزه با عنوان (آ‎ل قندیل) در کربلا شهرت دارد. اسماعیل صفوی، همچنین دستور کاشی‌کاری گنبد صادر کرد که تا سال 1302 قمری کاشی‌کاری باقی بود.

در عصر نادرشاه افشار: در سال 1153 قمری نادرشاه هدایای زیادی به آستانه حضرت عباس(ع) ارسال داشت و تعمیرات وسیعی در آن بارگاه ملکوتی انجام گرفت.

در عصر وهابیان: در 18 ذی الحجة الحرام سال 1216 قمری، که انبوه مردم برای درک زیارت عید غدیر از کربلا به نجف اشرف رفته بودند، سعود بن عبدالعزیز وهابی فرصت را مغتنم شمرد و با لشگری عظیم به شهر کربلا حمله برد و حکم به تاراج تمامی شهر داد و آستانه حضرت ابوالفضل العباس(ع) را نیز خراب کرد و تمامی هدایای سلاطین و ملوک صفویه و نادرشاه و قندیل‌های طلا و نقره و غیره را به یغما برد.

در عصر قاجاریه: پس از حمله وهابیهای سعودی به کربلا و رسیدن خبر این جنایت وحشتناک به ایران، مردم خیر ایران با همراهی و همدلی دولت وقت ایران (زمان فتحعلی شاه قاجار) کمک‌های سخاوتمندانه‌ای به این شهر ماتم‌زده نمودند و تمامی خرابی‌های وارده را ترمیم کردند. آستانه حضرت عباس(ع) نیز به شکل احسن تعمیر گشت و از جمله این تغییرات، نصب ضریح نقره اهدایی فتحلی‌شاه قاجار بود که در سال 1227 قمری انجام گرفت. تعمیرات آن آستانه مقدسه در طول دوران قاجاریه قطع نشد و ناصرالدین شاه کاشی‌کاری گنبد را تجدید کرد (در سال 1304 قمری کاشی‌کاری صحن شریف، و در سال 1305 قمری کاشی‌کاری گنبد مطهر انجام یافت). همچنین، شیخ عبدالحسین تهرانی، معروف به شیخ العراقین، با استفاده از ثلث میرزاتقی خان امیرکبیر ـ صدر اعظم مشهور ایران ـ تعمیرات وسیعی در آستانه مزبور انجام داد.

در عصر حاضر: آستانه حضرت ابوالفضل العباس(ع) درحدود سیصد و پنجاه متری شمال شرقی آستانه سیدالشهداء ابی عبدالله الحسین(ع) قرار دارد و در یک میدان بزرگ هر دو آستانه را در برگرفته است. قبر مطهر در وسط حرم شریف واقع شده و بر روی آن صندوق خاتم نفیس اهدایی قرار دارد که با گذشت زمان تعمیراتی روی آن انجام شده است. روی صندوق را ضریح نقره‌ای پوشانده که به همت بزرگ مرجع جهان تشیع، مرحوم آیت الله العظمی سید محسن حکیم (قدس سره) و با دست هنرمندان ایرانی در اصفهان با به کار بردن چهارصد هزار مثقال نقره خالص و هشت هزار مثقال طلا پس از سه سال کار مداوم در سال 1385 قمری در حرم مطهر نصب گشته است. چهار طرف حرم شریف دارای چهار رواق قرینه است که ابهت خاصی به حرم بخشیده و به یکدیگر منتهی می‌گردند. سقف و تمامی دیوارهای حرم مطهر و رواقها به دست هنرمندان ایرانی آینه‌کاری شده و بر فراز ضریح یک گنبد بزرگ بنا گردیده که در سال 1375 قمری طلاکاری آن انجام یافته است.

در دو طرف ایوان جنوبی حرم، دو مأذنه (مناره) به شکل زیبایی سر به فلک کشیده است. در قسمت جنوبی حرم یک ایوان سرتاسری سرپوشیده واقع شده است که در وسط آن یک در ِ طلایی میناکاری ساخت اصفهان و در سمت شرق و غرب آن نیز دو در کوچک دیگر واقع است که هر سه در به داخل رواق جنوبی منتهی می‌شود.

آستانه حضرت ابوالفضل العباس(ع) دارای یک صحن چهارگوش است که حرم مطهر در وسط آن واقع شده و در چهار طرف صحن حجراتی بنا گشته که در آن جمع کثیری از علمای امامیه و سلاطین و امرای شیعه دفن شده‌اند و کاشی‌کاری موجود در تمامی صحن آستانه، مربوط به عصر قاجاریه و بعد از آن است. صحن شریف دارای هشت در بزرگ ورودی و خروجی است: در قسمت جنوب صحن، در قبله و یا درب‌الرسول(ص) و در قسمت شمال در ِامام محمد جواد(ع) قرار دارد. قسمت غرب صحن دارای چهار در می‌باشد: 1. در ِامام حسن(ع) 2. در ِ امام حسین(ع) 3. در ِ امام صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) 4. در ِ امام موسی بن جعفر(ع). قسمت شرقی صحن نیز دارای دو در به نامهای در ِامام امیرالمؤمنین(ع) و در ِ امام علی بن موسی الرضا(ع) می‌باشد. مساحت آستانه ابوالفضل العباس(ع) بالغ بر 4370 متر مربع است و از نظر نقشه و سبک معماری مانند آستانه سیدالشهداء ابی‌عبدالله‌الحسین (ع)، منتها کوچکتر از آن است.

سقاخانه‌ها

در صحن حضرت ابوالفضل(ع) دو سقاخانه عمومی وجود داشته است:

1. یکی از این آبخورگاه‌ها در ضلع شرقی صحن و در مقابل مقبره راجه قرار داشته و بهره هند (طایفه‌ای از اسماعیلیان) آن را نوسازی کرده بودند و در جوار آن نیز دو درخت میوه و یک درخت سدر بوده است.

2. دیگری در ضلع غربی،‌ در جوار باب السوق بوده و در نزدیک آن دو درخت خرما وجود داشته است. البته امروزه از این آبخورگاه‌ها و همچنین از درختان نخل و سدر اثری نیست.

تصویربرداری فیلم زندگی «باغچه‌بان» به کارگردانی جهاندخت خادم یک ماه دیگر آغاز می‌شود. محمدحسین پور، تهیه‌کننده این فیلم در این باره گفت: «قرار بود زودتر این پروژه را برای شبکه دو کلید بزنیم، اما بعد از تغییر مدیر شبکه و مدیر گروه مستند قرار شده فیلمنامه دوباره بازنویسی شود، اما سعی می‌کنیم تا یک ماه آینده فیلم زندگی باغچه‌بان را کلید بزنیم. این فیلم داستانی است، اما تصاویر مستند هم خواهیم داشت، به همین دلیل در گروه مستند تهیه می‌شود.»

وی در ادامه افزود: «تحقیق و نگارش این پروژه دو سال طول کشیده است. این فیلم روایتگر زندگی باغچه‌بان از دوران کودکی تا زمان مرگ است. هدف از تولید این فیلم نشان دادن سختی‌ها و تلاشی است که باغچه‌بان در راه هدف خود انجام داده تا الگویی برای جوانان باشند. در این فیلم تلاش می‌کنیم به مستندات زندگی باغچه‌بان وفادار باشیم.»

جبار عسگرزاده معروف به باغچه‌بان سال 1264 در ایروان به دنیا آمد. او بنیانگذار آموزش ناشنوایان، مؤلف کتاب‌های اول دبستان، مخترع تلفن گنگ برای ناشنوایان و مبتکر تقویم بصری است.

مازیار ناظمی با انتشار مطلب جالبی در وبلاگ خود روایت عجیبی از تست دادن جوانان برای گزارشگری در تلویزیون بازگو کرد. ناظمی در وبلاگ خود نوشت: امروز ایمیلی بدستم رسید از یک جوان شهرستانی علاقمند گزارشگری فوتبال که سال‌هاست بدنبال ورود به این عرصه است.

ماجرای جالبی برایم نوشت که عینا نقل می‌کنم: «بعد از چندین و چند بار مراجعه برای تست دادن، بالاخره قبول کردند روی کاست نمونه کارم را بفرستم، من هم به جای صدای خودم، صدای عادل فردوسی‌پور را ضبط و به عنوان نمونه تقدیم کردم بعد ازمدتی برای گرفتن جواب رفتم دیدم کارشناس اونجا روی کاست نوشته بود: این صدا بدرد گزارشگری نمی‌خوره و باید بیشتر روی آن کار بشه!»...

به نظرم اینجا دو مسئله وجود دارد یکی اینکه اصلا گوش نکردن و یا کارشناسه کارش خیلی درست بوده و فهمیده عادل با پارتی وارد عرصه گزارشگری فوتبال شده!

به گزارش خبرگزاری مهر، مجلس شورای اسلامی در این اطلاعیه آورده است: نظر به انتشار مصاحبه آقای سلیمی نماینده محلات و دلیجان و انتساب اظهاراتی در خصوص اعلام نظر هیئت فقهی موضوع وقف دانشگاه آزاد اسلامی به نقل از دکتر صدر نائب رئیس مجلس ضمن تکذیب این موضوع به اطلاع می رساند: دکتر صدر در مورد موضوع مطرح شده هیچگونه اظهارنظری نداشته اند.
لذا مستدعی است به منظور تنویر افکار عمومی نسبت به انتشار این توضیحات اقدام کنند.

سلیمی از نمایندگان فراکسیون حامیان دولت به شمار می رود.

 سال‌ها بود کسی از فیلم «یک دزدگیر» A Thief Catcher تولید سال 1914 خبر نداشت، آن قدر که همه فراموش کرده بودند چارلی چاپلین در این فیلم به نقش یک پلیس‌ لوده با سبیل و تمام ژست و اداهای آشنای خود حضوری کوتاه داشته است.

این فیلم 10 دقیقه‌‌ای پارسال از یک فروش آثار عتیقه در تیلور در ایالت میشیگان سر درآورد. پل گیروکی مورخ سینما فکر می‌کرد صرفا یکی دیگر از کمدی‌های «کی‌استون استودیوز» را خریده است. ماه‌ها گذشت و او این کپی 16 میلی‌متری را ندید.

مارس امسال بود که گیروکی هنگام تماشای فیلم «یک دزدگیر» با بازی فورد استرلینگ، مارک سواین و ادگار کندی، چاپلین را دید که چند اوباش را کتک می‌زند. او در این فیلم حضوری در حدود سه دقیقه دارد.

گیروکی از دوست خود ریچارد رابرتز که او هم کلکسیونر فیلم است، پرسید: «این همان کسی است که فکر می‌کنم؟»

او عکسی از فیلم را برای رابرتز ایمیل کرد. رابرتز پاسخ داد: «شاید، اما باید فیلم را ببینیم.»

گیروکی و رابرتز وقتی در رفتار این شخصیت دقت کردند متوجه شدند او خود چاپلین - یکی از بزرگترین ستاره‌های سال‌های اول سینما - است که در دو بخش یکی از اولین فیلم‌های خود بازی می‌کند.

«یک دزدگیر» روز شنبه در یک جشنواره فیلم‌های کمدی در آرلینگتن در ایالت ویرجینیا به نمایش درمی‌آید که احتمالا اولین نمایش آن پس از سال 1914 است.

گیروکی و رابرتز بخشی از گروهی هستند که خود به آن «مافیای کمدی صامت» می‌گویند. این گروه برگزارکنندگان جشنواره سالانه «اسلپستیکون» هستند که در سالن «روسلین اسپکترم» خارج از واشینگتن برگزار می‌شود.

این جشنواره از روز پنجشنبه آغاز شد و در چهار روز حدود 120 فیلم صامت در آن به نمایش درمی‌آید. نمایش بعضی از تصاویر دیده‌نشده دیگر فیلم‌های چاپلین، بزرگداشت آبوت و کاستلو و نمایش اولین فیلم راسکو «فتی» آربوکل که وسترنی به نام «دستگیری» است، از دیگر برنامه‌های امسال جشنواره اسلپستیکون است.

کشف فیلم «یک دزدگیر» بخصوص از آن جهت اهمیت دارد که پس از 60 سال اولین فیلمی است که به آثار چاپلین اضافه می‌شود.

این فیلم به سرعت از یاد رفت. موسسه فیلم بریتانیا سال 1938 در فیلمشناسی چاپلین «یک دزدگیر» را از قلم انداخت و خود چاپلین هیچگاه در فهرست فیلم‌هایش آن را نگنجاند. او سال 1965 در گفت‌و‌گویی به بازی در نقش پلیس در یکی از آثار کی‌استون اشاره کرد، اما اسم فیلم را نگفت.

برابر با اسناد موجود استودیو کی‌استون هم نام چاپلین را نیاورد. به گفته رابرتز، او احتمالا در آخرین لحظه‌ها به گروه بازیگران فیلم اضافه شده است. «یک دزدگیر» همچنین این افسانه که شخصیت «ولگرد» را خود او خلق کرده، زیر سئوال می‌برد.

چاپلین می‌گفت شخصیت ولگرد سبیلو با لباس‌های شلخته، عصا و کلاه را پیش از ساخت فیلم «گرفتاری عجیب میبل» به طور تصادفی خلق کرد.

رابرتز با اشاره به اینکه چاپلین در فیلم «یک دزدگیر» همان ویژگی‌ها را به نمایش می‌گذارد، این ادعا را «بی‌معنی» می‌داند.

او گفت: «هرچند چاپلین در این فیلم لباس یک پلیس به تن دارد، اما بقیه ویژگی‌ها اینجاست: سبیل، نوع راه رفتن و رفتار. او مدت‌ها بود روی این شخصیت کار می‌کرد.»

کمدین‌های دیگر هم مدعی بودند پیش از چاپلین از شخصیت ولگرد استفاده می‌کردند، اما این ادعاها اکنون خیلی اهمیت ندارد.

رابرتز گفت: «مسئله قابل بحث است. مهم نیست چه کسی این شخصیت را خلق کرد. چاپلین این کار را بهتر از هر کس دیگر انجام داد.»

هالیوود ریپورتر / 15 ژوئیه