بهنوش خرم‌روز: داروها عوارض جانبی متفاوتی دارند،‌ مخصوصا وقتی که با هم ترکیب می‌شوند. یکی از عوارض استفاده از داروهای فراوان برای بیماران اورژانسی،‌ پایین آمدن دمای بدن آن‌هاست. فکر می‌کنید باید فکری برای بالا بردن دمای بدن این بیماران کرد؟

برعکس،‌ در حقیقت محققین به این پایین آمدن دمای بدن بیماران خصوصا در شرایط اورژانسی علاقه‌مندند. وقتی بدن بیمار سرد می‌شود، مغز به اکسیژن کم‌تری نیاز خواهد داشت و سلول‌هایش مدت بیشتری زنده خواهند ماند. بنابراین، ‌پزشکان مدت زمان بیشتری در اختیار خواهند داشت تا بتوانند جان بیمار را نجات بدهند.

به گزارش پاپ‌ساینس، دکتر کاتز، استادیار دانشکده پزشکی دانشگاه کارولینای شمالی، توانست در سال گذشته شرکت هایبرنید را پیدا کند که با سرمایه‌گذاری روی مطالعاتش، به ساخت اولین داروی سردکننده بدن کمک نماید.

البته سال‌هاست که پزشکان می‌دانند سرد نگه داشتن بدن بیمار چه فوایدی دارد، اما روش‌های معمول اغلب بسیار دشوار و گران‌قیمت هستند و در بسیاری موارد با برانگیختن سیستم دفاعی بدن در برابر انجماد، مشکلات بیشتری را به بار می‌آورند تا جایی که دکتر به ناچار بیمار را بی‌حس می‌کند.

بنابراین کاتز به این فکر افتاد که با یک روش طبیعی‌تر،‌ دمای بدن را پایین بیاورد. ترموستات بدن ما در منطقه‌ای از مغز به نام هیپوتالاموس واقع شده است. هدف کاتز این بود که با استفاده از دارو، ترموستات بدن را از نو تنظیم کند. بدین ترتیب مغز گول می‌خورد و فکر می‌کند که بدن به جای 37 درجه، باید بین 32 تا 34 درجه باشد.

بعد از 5 سال آزمون و خطا، حالا کاتز به فرمولی رسیده که روی حیوانات جواب داده است. البته کاتز اولین کسی نیست که روی این نوع داروها تحقیق می‌کند، اما خودش امیدوار است که هایبرنید اولین شرکتی باشد که چنین دارویی را به بازار می‌فرستد.

هایبرنید البته از مطرح کردن نام این دارو اجتناب می‌کند. اما به نظر می‌رسد که آن‌ها می‌خواهند در سال آینده مطالعات خود را بر روی نمونه‌های انسانی آغاز نمایند.

البته استفاده از چنین داروهایی،‌ نیاز به تجهیزات و نیروی انسانی آموزش‌دیده خاص خواهد داشت. دکتر نادکارنی، ‌استدیار بیمارستان دانشگاه پنسیلوانیا و مدیر سابق گروه مراقبت‌های اورژانسی و قلبی عروقی انجمن قلب آمریکا،‌ از کسانی است که به طور جدی برای گردآوری این تجهیزات و افراد آموزش‌دیده تلاش می‌کند. به اعتقاد وی، این دارو یک فرصت چندجانبه به بیمار، ‌پزشک و پرستار می‌دهد. در سایر روش‌ها، به دلیل واکنش‌های بدنی شدید بیمار،‌ گاهی مجبور به فلج‌کردن موقت وی می‌شدند، یا پرستار مجبور بود از پس یک لایه از کیسه‌های یخ،‌ مراقبت‌های لازم را انجام بدهد. همچنین با این روش،‌ دیگر نیازی نیست که آمبولانس‌ها دارای فریزرهای مخصوص حمل بیمار باشند.

در مجموع، پایین آوردن دمای بیمار با استفاده از این داروی جدید، علاوه بر فرصت زمانی بیشتر، شانس کاربرد در وسعتی بیشتر را به بیماران و کادر پزشکی می‌دهد تا بتوانند در شرایط بحرانی،‌ جان بیماران بیشتری را نجات بدهند.