ابوالفضل کریمی: با تلاش کریس دایر از دانشگاه دوک، به زودی تراشه‌‌های سیلیکونی از رده خارج خواهند شد. این استاد مهندسی الکترونیک و کامپیوتر می‌گوید با استفاده از خصوصیات منحصر به فرد دی.ان.ای می‌توان مدارها را وادار کرد تا خودشان را بسازند. به این ترتیب یک دانشجوی ساده می‌تواند در یک روز بیش‌تر از تولید یک ماهه تمام کارخانه‌های تراشه‌‌های سیلیکونی جهان، مدارهای منطقی تولید کند.

به گزارش پاپ‌ساینس، تحقیقات اخیر دایر نشان داده که با ساخت و ترکیب قطعات از پیش‌ طراحی شده دی.ان.ای و دیگر مولکول‌ها، می‌توان میلیاردها ساختار مشابه کلوچه‌ای شکل ساخت که قابلیت تبدیل شدن به مدارهای منطقی را دارند و به جای استفاده از انرژی الکتریکی می‌توانند از نور به عنوان واسط سیگنال‌دهی استفاده کنند.

این فرآیند با اضافه کردن مولکول‌های حساس به نور به نام کروموفورها به این ساختار امکان‌پذیر خواهد بود. این کروموفورها نور را جذب کرده و الکترون‌های داخلی را تحریک می‌کنند. به این ترتیب انرژی به کروموفور متفاوتی در نزدیکی آن‌ها منتقل شده که از این انرژی برای تاباندن پرتوی نور دیگری با طول‌موج متفاوت استفاده خواهد کرد. این اختلاف طول‌موج‌ها را می‌توان به شکل صفر و یک تفسیر کرد و به این ترتیب،  یک دروازه منطقی ساخت.

به این ترتیب کامپیتوترها و مدارهای الکتریکی به جان کار کردن با انرژی برق از سوئیچ‌های دی.ان.ای حساس به نور خواهند استفاده کرد که قادرند سیگنال‌ها را در یک دستگاه با سرعت بسیار بیش‌تری منتقل کنند. علاوه بر آن این ساختار کلوچه‌ای شکل، ارزان است و می‌تواند به طور مجازی در تعداد بدون محدودیت تولید شوند و به این ترتیب هزینه‌ها به طور قابل توجهی کاهش پیدا می‌کند.

زمانی که شما چگونگی کد کردن قطعات دی.ان.ای را مشخص کنید، می‌توانید آن‌ها را به سادگی و مکررا ترکیب کرده و هر چیزی را از یک دروازه منطقی گرفته تا مدارهای بزرگ‌تر و پیچیده‌تر بسازید.

درست است که کنار گذاشتن نیمه‌رساناهای سیلیکونی  تغییر بسیار بزرگی به حساب می‌آید، اما فناوری نیمه‌رساناها در حال نزدیک شدن به حداکثر کارایی خود است و اگر اقتصاد تراشه‌‌های دی.ان.ای همان طور که به نظر می‌رسند جالب و جذاب باشد، این تغییر غیر قابل اجتناب خواهد بود.

دی.ان.ای آن‌قدر به‌درد بخور بوده که بنیان زندگی را در زمین تشکیل داده است، چرا از آن به عنوان بنیاد محاسبات استفاده نکنیم؟