بسا کس که با نیکویى بدو گرفتار گردیده است و بسا مغرور بدانکه گناهش پوشیده است ، و بسا کس که فریب خورد به سخن نیکویى که در باره او بر زبانها رود ، و خدا هیچ کس را نیازمود چون کسى که او را در زندگى مهلتى بود . [ و این گفتار پیش از این گذشت ، لیکن اینجا در آن زیادتى است سودمند . ] [نهج البلاغه]
 
دوشنبه 92 اردیبهشت 16 , ساعت 8:10 عصر
زادگاه من خسروشاه
حاج علی بشیری خسروشاهی شاعر خسروشاهی در وصف شهر خسروشاه چنین سروده است.

زادگاه من خسروشاه
عارفا خواهی اگر بینی جمال ماه را /
خیز و بنگر چهره ی زیبای خسروشاه را /
دشت سبز و جلگه پهن و هوای دلنشین /
مردمان مهربان و میهمان دوست و متین /
خشکبارش صادراتی، میوه هایش دلپذیر /
آبها دارد زلال و باغهای بی نظیر /
شاخ گردوها بلند و سرکشیده در هوا /
سرو را ماند بقامت دلفریب و دلربا /
دامن پر مهر او علامه ها دارد به بر /
عالم و دانش پژوه و صاحب فن و هنر /
مردمی بس معتقد بر دین اسلام مبین /
رهنمایان طریق حق را یاور و معین /
مام استاد و ادیب و دانش و دانش سرا /
مهد دانشگاهیان و مرکز بیع و شری /
زادگاهم تا بود این سرزمین با صفا /
خوانمش ذکر دعا، گویمش شکر خدا /

منبع: پایگاه اطلاع رسانی فرهنگ اسکو



لیست کل یادداشت های این وبلاگ