عینک استخوانی مربوط به هزاره چهارم و سوم قبل از میلاد که در کشفیات باستان‌شناسی یانیک تپه  خسروشهر در سال 1341 توسط آقای دکتر علی اکبر سرفراز (باستان‌شناس) از روی جسد دختری به دست آمده.

(تصویر بزرگ شده عینک استخوانی)

این تپه در 30 کیلومتری جنوب غربی شهر تبریز نزدیک تازه کند و به فاصله 3 کیلومتری شهر خسروشاه( خسروشهر) واقع شده است. کاوش های علمی مشترک باستان شناسی ایران و انگلیس در این تپه از سال 1339-1341 به وسیله دانشگاه منچستر به ریاست پروفسور چارلز برنی انجام گرفت. همکاران باستان شناس ایرانی در این حفاری ( دکتر علی اکبر سرفراز، رضا موستوفی، جهانگیز یاسی و محمد علی شهنازی) بودند. کاوش های علمی این هیئت در قسمت شرقی یانیک تپه انجام پذیرفته است. بنا به اظهارات دکتر چارلز برنی قدمت این تپه به هزاره سوم قبل از میلاد می رسد. در این تپه سه دوره اصلی و مجزا تشخیص داده شده که قدیمی ترین دوره متعلق به عصر کلکولتیک (فاصله سنگ و مس) و جدیدترین دوره هم به هزاره دوم قبل از میلاد تعلق دارد. معماری یانیک تپه در هفت طبقه آشکار شده که بجز آخرین طبقه همه ساختمان ها مدور بودند. دیوارها معمولا از خشت خام بود ولی دیوار دفاعی قلعه از سنگ ساخته شده بود. این خانه های مدور محل مسکونی مردم شهر بوده است. در این تپه آثاری که موید هزاره های دوم و سوم قبل از میلاد است و انواع سفال های منقوش که عموما نقش هندسی دارند و انواع ظروف سفالی برای استفاده های گوناگون کشف شده است.
در حفاری سال 1341در یانیک تپه آقای دکتر سرفراز همراه دکتر چارلز برنی بر کاوش ها نظارت می کرد. در پائین تپه آقای دکتر سرفراز یک گمانه می زند که آثار عصر آهن را بیابد. وی در عمق یک متری عصر آهن را پیدا می کند و اتفاقا قبری هم ضمن کاوش پیدا می شود که چندین شیء همراه با جسد دختری در قبر گذاشته شده بود. روی بینی جسد، یک قطعه استخوان شبیه به عینک با دو سوراخ مدور کوچک به اندازه یک ریالی در دو طرف این استخوان به طور قرینه و موازی هم تعبیه شده بود. لحظاتی نفس در سینه همه حبس می گردد. آنچه را که می بینند باور نمی کنند. چالز برنی چیزی نمی تواند بگوید. دکتر سرفراز چون همیشه سرفراز با تمام وجود فریاد می زند و می گوید برنی بیا و تماشا کن، عینکی از استخوان بر روی صورت جسد قرار دارد که در اثر فشار خاک بر روی بینی لغزیده است. برنی چیزی نمی گوید. آرام از کنار موضوع می گذرد، اما سرفراز می گوید: روزی اپتومتری ایران ثابت خواهد کرد که این عینک است!

(محل حفاری های

یانیک تپه  خسروشهر در سال 1341 )

این عینک بین سال‌های 1386 تا 1388در گروه اُپتومتری (پژوهش‌های تاریخی) دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی، توسط آقای میر غفار صحیحی اسکویی پژوهشگر گروه دقیقاً مورد بررسی قرار گرفته و با توجه به نیاز انسان برای اصلاح مسائل اُپتیکی چشم در طول تاریخ ونکات فنی رعایت شده در آن که در آغاز هزاره سوم بعد از میلاد نیز کاربرد دارد بعنوان عینک تأیید میگردد.