حالا پنج ماهی می‌شود که محمدی ری شهری بیشتر می‌تواند به اموراموزشی مورد علاقه خود بپردازد. شیوه‌ای که او نیز همچون آیت الله مهدوی کنی در پیش گرفته و بر اساس آن در سال 78 اقدام به تأسیس دانشکده دارالحدیت کرد.

دی ماه 88 بود که شایعاتی مبنی بر استعفاء ری شهری در رسانه‌ها مطرح شد و به فاصله کمی این شایعه رنگ واقعیت به خود گرفت و او پس از 20 سال ازسازمان حج و زیارت را ترک کرد.

مخالف با انتصاب علی لیالی در مقام رئیس سازمان حج و زیارت به دلیل انکه از نزدیکان رئیس دفتر رئیس‌جمهور بوده از جمله دلایل استعفاء ری شهری عنوان شد، هر چند او در مراسم تودیع خود این موضوع را رد کرد واظهار داشت: همانطور که در متن استعفانامه خود نوشته‌ام کناره‌گیری من به هیچ وجه به مدیریت جدید سازمان حج و زیارت ارتباطی ندارد. معتقدم هر وزیری که انتخاب می‌شود حق دارد معاونان خود را انتخاب کند.

ری شهری که سال قبل‌تر از ان با ادغام حج و زیارت و سازمان میراث فرهنگی و گردشکری مخالفت کرده بود در آن مراسم برای رفع شبهات اعلام کرد که مسائل مربوط به ادغام که در سال‌های گذشته مطرح شده و مورد قبول مقام معظم رهبری نیز نبود، ارتباطی به استعفایش ندارد.

از حرم تا دانشکده

آیت الله ری شهری که این روزها بیشتر در «شهرری» به مدیریت امور آستان حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) و دانشکده درالحدیث می‌پردازد، در نشستی با دانشجویان این دانشکده درپاسخ به سؤال یکی از دانشجویان درباره مشی سیاسی‌اش گفت که ازابتدای حیات سیاسی خود به این مسئله اعتقاد داشته که مطلق‌گرایی در حوزه‌های سیاسی، ضد حق‌گرایی و آفت خطرناک احزاب و گروه‌های سیاسی است.»

او که تجربه وزارت اطلاعات را در کارنامه دارد معتقد است: نباید به افراد از منظر فضاسازی‌های سیاسی و آتش‌افروزی‌های جناح‌های سیاسی نگریست. در روایات اسلامی آمده است که انسان باید در مسائل مختلف یا آگاه به مسئله باشد و یا در پی دانستن و کشف حقیقت باشد، اما هیچگاه نباید در مسیر تبعیت، بدون منطق از افراد و گروه‌های مختلف پیروی کند، که در این صورت بی‌تردید گمراه خواهد شد.

او این سخنان را در حالی مطرح کرد که 5 ماه قبل هم مشابه ان را در مراسم تودیع خود ابراز کرده بود «علاقه‌مندان به نظام و رهبری باید تلاش کنند از میزان مخالفان بکاهند و به میزان موافقان بیافزایند، این هنر نیست که دوستانمان را تبدیل به دشمن کنیم.»

 بازگشت روحانیون معتدل

اظهارات اخیر آیت الله ری شهری را می‌توان در قالب بازگشت روحانیون معتدل به عرصه سیاست تعبیر کرد. این گمان وقتی تقویت می‌شود که بدانیم آیت الله مهدوی کنی در یک ماه اخیر بیشتر در مجامع عمومی حاضر شده است. آخرین بار آن زمانی بود که طلاب جوان مدرسه مروی در مراسم عمامه‌گذاری خود از وی شنیدند که «خداوند کسانی را که اشتباه کرده‌اند متوجه اشتباهاتشان بکند و آنها نیز بیایند تا در مسیری واحد به حفظ این انقلاب بپردازیم.»در دیگر سو گروهی از سوی وی مامور شده‌اند تا در گفت و گو با اکبر ناطق نوری زمینه بازگشت او به جامعه روحانیت مبارز را فراهم کنند.

میانداری مهدوی کنی، بازگشت ناطق نوری و حضور فعال ری شهری شاید بتواند اضلاع مثلثی را بسازد که اعتدال گرایی را به فضای سیاسی کشور بازگرداند. آیا این مثلث شکل می‌گیرد؟