حضرت فرمود ما شما را به عنوان فرزندی قبول کردیم؛ أنا و علی ابوا هذه الامّه (1). فرمود: بیائید، بچّه ما بشوید؛ ما شما را به عنوان فرزندی قبول داریم. این را خودمان باید انتخاب بکنیم. امروز بیان نورانی امام زمان (أرواحنا فداه) هم همین است.

البته بیان پیغمبر(ص) و حضرت امیر (ع) همیشه زنده است. حرف همه ائمه(ع) در همه تاریخ این است که بیائید، فرزندان ما بشوید... وقتی این را پذیرفتید، آنوقت این شناسنامه را خودمان باید مهیا کنیم. اگر تعهّد سپردیم، هم دنیایمان تأمین است؛ نه به کسی ظلم می کنیم، نه زیر بار ظلم می رویم، تا آخرین نفس هم در برابر بیگانه می ایستیم.

کار امام (رضوان الله علیه) و شهداء و جانبازان و آزادگان همین بود؛ نه انسان به کسی ظلم می کند، نه زیر بار ظلم می رود، نه کسی را فریب می دهد، نه فریب کسی را می خورد، نه بیراهه می رود، نه راه کسی را می بندد؛ این راحت است دیگر! چون از ما اگر بپرسند فرزند چه کسی هستیم، می‌گوئیم فرزند علی بن أبیطالبیم. این فخر نیست؟! حالا این فخر را ما خودمان باید انتخاب بکنیم و آزادانه هم انتخاب می کنیم و آزادانه هم روی این ایستاده ایم...آنوقت این کار معلوم ذهنی ما را معلوم عینی می کند.

اینکه می گویند: از علم رهیدیم و به معلوم رسیدیم، هنر در همین است. علم یک سلسله صور ذهنی است، مفهوماتی است که در درون ذهن ما هست. گاهی اثر دارد، گاهی اثر ندارد. آنی که اثر دارد «معلوم» است، نه علم. صورت ذهنی چه اثر دارد؟! آنی که علم را به معلوم تبدیل می کند، و عالم را از علم به معلوم می رساند، یعنی از ذهن به عین می رساند، یعنی از مفهوم به مصداق می رساند؛ صراط مستقیم و ایمان و عمل صالح است.
حالا اگر کسی این راه را طی کرد، آنوقت آن آیات نورانی که فرمود: اگر ایمان آوردید و علم الیقین دارید؛ همین جا که نشسته اید، بهشت را می بینید، جهنّم را می بینید... کلّا لو تعلمون علم الیقین لترونّ الجحیم برایش مجسم می‌شود. نه اینکه بعد از مرگ بهشت و جهنّم را ببیند، زیرا بعد از مرگ کفّار هم می بینند!

...............................
(1) بحار الأنوار . ج16 . ص95