بیستم تیر ماه مصادف است با سالروز فوت مشکوک شیخ احمد کافی موسس مهدیه تهران است. او علاوه بر منبر وعظ و روضه‌ خوانی در مبارزه با منکرات فعال بود و همواره با فروشندگان و توزیع کنندگان مشروبات الکلی که روسای آنها از وابستگان به رژیم پهلوی بودند سر ستیز داشت.
شیخ احمد کافی با برگزاری مراسم دعای ندبه در مهدیه تهران هر هفته صبح جمعه برگزار می‌کرد و در ایام شعبان بخصوص به مناسبت میلاد خجسته امام زمان (عج) حضرت مهدی جشن با شکوهی را بر پا می‌کرد.
حضور مردم در این مراسم آنچنان با شکوه بود که خیابان‌های اطراف مهدیه به علت ازدحام مردم بسته می‌شد و هر کس در هر جایی که بود خود را به آنجا می‌‌رساند.
سخنرانی های او عموما به حضرت امام زمان (عج) اختصاص داشت و در بین سخنان خود مسائلی سیاسی را آمیخته با طعن و کنایه و اشاره به مخاطبان خود تفهیم می‌کرد. مثلا می‌گفت: بجای اینکه برود با خانواده اش خوش باشد، می‌رود پیش موسیو آبجو می‌خورد، بجای آبجو اگر خود جو را بخورید و مثل ... کنید که بهتر است.
بر اساس اسناد و مدارک چاپ شده از ایشان تحت عنوان واعظ شهیر حجت الاسلام حاج شیخ احمد کافی یاد می شد. موضع فکری و سیاسی او نسبت به رژیم شاه، روحانیت و امام راحل مشخص است. نخستین سند او مربوط به اسفند سال 41 می‌باشد و تا سال 56 و 57 که آخرین آن در تابستان 57 می‌باشد، ادامه یافته است. وی در مواردی نسبت به امام ابراز ارادت نموده است.
مرحوم کافی به فرمان امام جشن نیمه شعبان را برگزار نکرد و تحت فشار رژیم شاه برای برگزاری مراسم بود که در روز 20 تیر ماه سال 57 روز جمعه نیمه شعبان المعظم سال 1398 در حالی که از قوچان عازم مشهد بود، اتومبیل اش با دو اتومبیل دیگر تصادف کرد و در نتیجه خود و دو فرزندش کشته شدند. البته بسیاری اعتقاد دارند که عوامل ساواک برای او صحنه سازی نمودند و او را با این روش به قتل رساندند.
خبر مرگ او موجی از غم و اندوه را بر دل توده‌های مردم سایه انداخت و جنازه او چند روز در بین هوادرانش در تهران و مشهد دست به دست می‌شد و مراسم سوگواری بخصوص تهران بسیار با شکوه انجام شد که در پایان مراسم جمعیت حاضر با شعارهای درود بر خمینی مرگ بر شاه خاتمه می‌یافت. مراسم مرگ او در سیر جریان انقلاب موثر واقع شد. هنوز آثار او در بازار نرم افزار مورد استقاده است و صدای زیبای او در محافل به گوش می‌رسد. یادش گرامی باد.