باور کنیم به رغم تمام هزینه هایی که می شود و به علت استفاده از طرح و برنامه های دور از انقلاب محصولات صدا و سیما به طرز باور نکردنیی از متن مردم دور است ! پس اگر قرار باشد مخاطب در خانه 60 متری اجاره ای اش در حتی درهمین تهران خودمان و شغل غیر استخدامی اش و هزار و یک جور مشکلش بنشیند و زندگی های رویایی صداو سیمایی را ببیند خب با یک دکمه ساده همان موضوعات را با برهنگی و رقص می بیند «جذابیتش» هم بیشتر است ! و این همان تلخی دردناکی است که دل علاقه مندان به انقلاب را رنجه می کند

وقتی رسانه اولا: ارزش را در میان قشری جستجو می کند که کمترین هزینه ای برای انقلاب نکرده اند و ثانیاً : از هنرمندانی استفاده می کند که در پشت صحنه مخالفت عینی با مقدسات را دنبال می کنند، بدیهی است عامه مردم مرعوب آن چیزی می شوند که رسانه نشان می دهد! و برایشان به نوعی ارزش می شود. بنده اسم این پدیده را «تهرانیزه» کردن فرهنگ انقلاب اسلامی می گذارم. آفتی که ناخواسته و به علت استفاده از نیروهایی غیر متعهد به انقلاب و بدون شناخت از ریشه های آن ،با چهار شبکه 24 ساعته تهرانیزه شده به جان کسانی افتاده که بیشترین خدمت را به انقلاب کرده اند و شاهد آن گسترش روز افزون سریالها و تله فیلمهایی است که رنگ و بوی زندگی بومی مردم در آنها کمتر و کمتر می شود و آنگاه که قرار شود مخاطب چیزی را ببیند که اساساً با او بیگانه است بدیهی است که دستش به سوی دکمه های ماهواره می لغزد .