به گزارش خبرآنلاین، کتاب «زندگی و مقتل امام حسین(ع)» اثر حاج شیخ عباس قمی با تحقیق و تصحیح ناصر باقری‌بیدهندی که بخشی از کتاب «منتهی الامال» شیخ عباس قمی است از سوی انتشارات دلیل ما منتشر شده است. این کتاب به دنبال تبیین زندگی سومین پیشوای شیعیان، امام حسین(ع) از زمان ولادت تا شهادت آن حضرت(ع) است و در ادامه این کتاب، ماجرای اسارت خاندان اهل‌بیت(ع) تا رسیدن آنان به مدینه عنوان شده است.

مصحح کتاب، ناصر باقری‌ بیدهندی، پیش از این مجموعه کامل منتهی الامال را تهیه کرده که به دلیل درخواست‌های مکرر علاقه‌مندان، تصمیم گرفت بخش زندگی و شهادت امام حسین(ع) را در کتابی مستقل به چاپ برساند. از آنجا که کتاب «منتهی‌الامال» پس از آثاری مانند «نفس المهموم» و «نفثة المصدور» تایید شده، از درجه اعتبار بیشتری برخوردار است و به دلیل جامعیت مباحث می‌تواند پاسخگوی پرسش‌های متعدد مورخان باشد.

این کتاب پس از بیان زندگی و مناقب امام حسین(ع) به تبیین تاریخ حرکت ایشان از مکه تا رسیدن به کربلا، رخدادهای آن سرزمین و ثواب گریستن بر آن حضرت می‌پردازد، آنگاه مسیر حرکت اسرای کربلا را تا زمان بازگشت آنها به مدینه با ذکر جزییات بیان می‌کند.

ماجرای منع تدوین حدیث پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) در کتابی عربی با عنوان «منع تدوین الحدیث» نوشته سیدعلی شهرستانی از دیگر کتاب های انتشارات دلیل‌ما است که به زودی منتشر می شود. نویسنده در این کتاب تلاش دارد با استناد به منابع روایی و کهن، جریان منع تدوین احادیث پس از ارتحال رسول خدا(ص) را به تفصیل، همراه با جزییات این ماجرا ترسیم کند.

اثر می‌کوشد با بیان جزییات و جامع بودن موضوعات و محتوای اثر، دیدگاه‌های کامل‌تری را عنوان کند و دلایل منع حدیث از سوی خلفا را نقد و بررسی می‌کند. نویسنده این کتاب در پیمودن مسیر نگارش، دو راه موازی را در پیش گرفته است. او از یک سو تاریخ منع تدوین حدیث را زمان ابوبکر و عمر گرفته تا زمان عثمان و معاویه و سپس تا دوره امویان امتداد می‌دهد و هریک را با ذکر منابع آنها معرفی می‌کند. از سوی دیگر، نویسنده سایر نظریات مختلف شیعه و سنی و همچنین مستشرقین درباره منع حدیث را بررسی می‌کند و با نگاهی تحلیل‌آمیز به شرح آنها می‌پردازد.

به گزارش خبرآنلاین، کتاب «بحران بالا می‌گیرد» نوشته جعفر شیرعلی‌نیا و یزدان کریمی توسط نشر فاتحان منشر شده است.

در این کتاب اتفاق‌های غرب کشور از سال 1358 تا پذیرش قطعنامه 598 در 5 فصل با عناوین «کمی دورتر»، «درجه‌ درد بالاست»، «نبرد هم زمان»،‌ «سرزمین بدون گرگ» و «در مسیر مبارزه» روایت شده است.

در قسمتی از کتاب «بحران بالا می‌گیرد» می خوانیم: «از سال 1364 تا روزهای پایانی جنگ ‍[تحمیلی عراق علیه ایران]، نیروهای انقلاب با همکاری مردم کرد سعی کردند [استان] کردستان را امن‌تر از قبل و مناطق کردنشین را آباد کنند. جهاد سازندگی و دیگر ادارات دولتی راهی شهرهای کردنشین شدند. ضد انقلاب هم دیگر در کشور نبود و با توجه به برف‌گیر و غیرقابل عبور بودن مناطق، تنها از بهار تا اوایل پاییز وارد ایران می‌شدند و تحرکاتی داشتند. در این سال‌ها خدمات بسیاری در منطقه انجام شد و نیروهای قرارگاه حمزه، در تک‌تک روستاهایی که ضد انقلاب آن‌جا رفت و آمد داشت پایگاه درست کردند و به آن‌ جاها جاده کشیدند و کاری کردند که مردم طعم انقلاب را بچشند. ضد انقلاب به رسم گرگ‌ها هر از چند گاهی می‌آمدند ضربه‌ای می‌زدند و می‌رفتند». در پایان این کتاب نقشه جغرافیایی مناطق جنگی و عملیاتی منطقه غرب کشور آورده شده است.

به گزارش خبرآنلاین، کتاب «امنیت در دوره رضا شاه» نوشته سید مصطفی تقوی مقدم از سوی موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران روانه بازار نشر شد.

در این کتاب که پژوهشی درباره واقعیت های دوره رضاشاه در زمینه موارد امنیتی یا به عبارتی دیگر بررسی کارنامه امنیتی دوره رضاخان است، پرسش هایی چون «آیا رضاشاه طراح و مبتکر توسعه سازمانی نهادهای نظامی و انتظامی و تاسیس ارتش نوین بود یا مجری آن؟»، «برای تاسیس و توسعه سازمانی ارتش نوین، ملت ایران چه هزینه ای پرداخت و چه دستاوردی داشت؟»، «هدف نهایی از تاسیس و توسعه نهادهای امنیتی چیست؟» و «آنچه از عملکرد این نهادها در حکومت رضاشاه رخ داد چه نسبتی با امنیت کشور و ملت داشت؟» طرح و به آنها پاسخ داده شده است.

در بخشی از این کتاب می خوانیم: «یکی از مهم‌ترین مشکلات جامعه ایران قبل از کودتای 1299، نبودن امنیت و مهم‌ترین توجیه کودتا نیز همین امر معرفی شده است. برای شناخت درست کارنامه امنیتی رضاشاه، باید دید، ناامنی قبل از کودتا چه بود و در چه زمینه‌هایی بیشتر به چشم می‌خورد. برخی این ناامنی را به گونه‌ای ترسیم می‌کنند که گویا کشور در آستانه تجزیه به وسیله ایلات کشور یا در معرض تهدید تهاجم از سوی دولت های خارجی بوده است».

به گزارش خبرآنلاین، چاپ دوم کتاب «کمال تعجب!» تالیف زنده‌یاد عمران صلاحی از سوی نشر پوینده منتشر شد. طنزهای این کتاب به انتخاب یاشار صلاحی (پسر عمران) گردآوری شده و شامل مجموعه ای است. ستون «کمال تعجب» که نکته‌های کوتاه طنز آمیزی را شامل می‌شد از آخرین فعالیت‌های مطبوعاتی این طنز پرداز است. صلاحی نوشته‌های این ستون را با نام «کمال تعجب» امضا می‌کرد و تنها برخی از اعضای هیئت تحریریه آن نشریه می‌دانستند که نویسنده این ستون، عمران صلاحی است. وی در این نوشته‌های خاطرات طنز آمیز خود از مشاهیر ادبیات و فرهنگ را نیز ذکر کرده است.

«دیده ها»، «شنیده ها» و «خوانده‌ها» سه بخش از این کتاب است. در یکی از طنزهای این مجموعه با نام «خانمی در کاشان برای من تعریف کرد» می‌خوانیم: «زن فضولی می‌میرد و به آن دنیا می‌رود. به او می‌گویند: اگر فضولی نکنی، نصف بهشت را به تو می‌دهیم. زن می‌پرسد: نصف دیگرش را به کی می‌دهید؟!». در یکی دیگر از طنز‌های این کتاب می‌خوانیم :«محمد قاضی» وقتی زنش فوت کرد، خواهر زنش را گرفت. از او پرسیدند: «چرا این کار را کردی؟» گفت: «برای صرفه جویی در مادر زن»

اردشیر رستمی، گرافیست، علاوه بر طراحی طرح روی جلد این کتاب، مقدمه‌ای نیز برای آن به رشته تحریر درآورده و همچنین سالشمار زندگی عمران صلاحی در ابتدای این کتاب ذکر شده است. رستمی در مقدمه این کتاب نوشته است: «کتاب «کمال تعجب» به چند دلیل در نوع خود منحصر به فرد است: اول، شخصیت راوی کتاب است که فردی شناخته‌شده، حرفه‌ای و بی غرض است؛ دوم، مقطع زمانی روایت‌هاست که در دوره گذر جامعه ایرانی از سنت به مدرنیته می‌باشد؛ و سوم ذکر خاطراتی از طیف وسیع روشنفکران است که عمران با آنها در طول نزدیک به پنجاه سال مراوده نزدیک داشت.»

عمران صلاحی، شاعر، نویسنده و طنزپرداز ایرانی در مهرماه 1385 در سن 60 سالگی و بر اثر بیماری قلبی دیده از جهان فروبست.

به گزارش خبرآنلاین، چاپ نخست کتاب «فرهنگ و عرصه فرهنگی (اصول، مبانی، ضرورت‌ها و )» از رهنمودهای رهبر معظم انقلاب اسلامی، گردآوری و تنظیم موسسه فرهنگی هنری قدر ولایت از سوی همین موسسه منتشر و روانه بازار نشر کشور شد.

در بخشی از این کتاب می خوانیم: «فرهنگ مثل آب، هوا و غذا، از ضروریات زندگی است. فرهنگ شکل و شیوه زندگی، آداب و رسوم و عادات مردم است. فرهنگ تجلی باورهای یک ملت در عرصه حیات فردی و اجتماعی است. به همین جهت مثل آب و هوا و غذا، هرچه پاک‌تر و سالم‌تر و مقوی‌تر باشد، آن ملت، با نشاط‌تر، سالم‌تر و سعادتمند خواهد بود، شیاطین که به آلوده کردن انسان‌ها به انواع گناهان و رذالت‌ها و پستی‌ها و پلشتی‌ها، همت بسته‌اند؛ فرهنگ را بهترین راه برای آلوده‌سازی یافته‌اند».

به گزارش خبرآنلاین، کتاب «عبادت، دعا و مناجات در رهنمودهای حضرت امام‌ خمینی(ره)» توسط موسسه فرهنگی هنری قدر ولایت منتشر و روانه بازار نشر شد. این کتاب از پنج بخش با عناوین «عبادت و حضور قلب در آن»، «دعا و مناجات و معارف مستتر در آنها»، «ادعیه ائمه هدی(علیهم‌السلام)»، «جنبه‌های سیاسی عبادات» و «دعا، شور، حال عارفانه رزمندگان در جبهه‌ها» تشکیل شده است.

در بخشی از این کتاب می خوانیم: «امام خمینی(ره)، در بیانات و رهنمودهای مبارک خود، مانند عمل و رفتارش، اهمیت و کیفیت و اسرار عبادات، دعاها و مناجات را بیان کرده‌اند. امامی که در عنفوان جوانی و در 30 سالگی، شرح و تفسیر دعای سحر را می‌نگارد و آن عبادت‌ها و مناجات‌ها از او در خاطره‌ها مانده است. این رهنمودها ما را بر می‌انگیزاند که همت کنیم بر عبادت و دعا و پرده‌های غفلت را کنار زنیم...».

به گزارش خبرآنلاین، کتاب «سردار حزب‌الله گیلان» اثر عباس آقایی جیرهنده و فاطمه رستمی است که از سوی انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است.

در بخشی از این کتاب که به بررسی مبارزات و زندگی این شهید پرداخته است؛ می خوانیم: «در روند نهضت اسلامی و در جریان پیروزی انقلاب، برخی چهره‌ها و اشخاص مبارز، مجاهدت‌های فراوان و تلاش‌های خستگی‌ناپذیری از خود نشان دادند. این اشخاص در رژیم گذشته با تحمل زندان‌ها و سختی‌های بسیار در به ثمر رساندن انقلاب سهیم بودند و پس از پیروزی انقلاب نیز با اقدامات مخلصانه و کوشش‌های فراوان به نوبه‌ی خود در تثبیت انقلاب اسلامی نقش داشتند. شهید ابوالحسن کریمی از جمله‌ این شخصیت‌هاست که به مبارزه با استبداد رژیم پهلوی پرداخت و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز در مقام فرماندار لاهیجان و دادستان کل گیلان با مبارزه علیه ضدانقلاب در منطقه‌ گیلان، در تثبیت انقلاب اسلامی نقش اساسی را در این استان برعهده داشت».

شهید ابوالحسن کریمی که به «سردار حزب الله گیلان» مشهور است، در سال 1327 در خانواده‌ای مذهبی در لاهیجان به‌دنیا آمد و تحصیلاتش را تا مقطع دیپلم در آن شهرستان به پایان رسانید. پس از آن وارد دانشگاه تهران شد و در رشته‌ی اقتصاد به ادامه‌ی تحصیل پرداخت. شهید کریمی از همان دوران دبیرستان به مبارزه با رژیم مشغول گردید و در کنار آیت‌الله قربانی و امیرارسلان انصاری در کانون بحث و انتقاد مذهبی جوانان لاهیجان فعال و از معدود افرادی بود که با هویت مذهبی و انگیزه‌ اسلامی به مبارزه با کمونیست‌های گیلان پرداخت. در دوره دانشگاه به واسطه‌ آشنایی با شهید بهشتی و به‌خاطر تسلط بر زبان انگلیسی، برای مدتی مشغول تدریس در مدرسه حقانی قم گردید و همزمان به فراگیری علوم دینی در حوزه نیز مشغول شد و عملاً منادی وحدت بین حوزه و دانشگاه گردید.

بعد از پیروزی انقلاب ایشان به فرمانداری لاهیجان منصوب شد و مدتی بعد با حکم آیت‌الله قدوسی، دادستان کل انقلاب گیلان شد. پیروی از ولایت فقیه، مبارزه و سازش‌ناپذیری با ضدانقلاب و خدمت به مردم محروم و مستضعف از جمله شاخصه‌های مدیریتی وی در مقام فرماندار و دادستان است. وی سرانجام در 13 فروردین 1365 توسط منافقین شربت شهادت نوشید.

به گزارش خبرآنلاین، کتاب «8+140 فروندی» درباره نحوه عملیات 140فروندی و در پاسخ به تجاوز 31 شهریور عراق به خاک کشور است که در دو بخش توسط امیر سرتیپ احمد مهرنیا نوشته شده است. بخش اول مربوط به روز عملیات و نحوه انجام آن است و در بخش دوم برای جذابیت بیشتر تعداد 140 خاطره از خلبانان و کسانی که از این عملیات خاطره ای دارند آمده که بخش اول کتاب تمام شده و بخش دوم هم حدود 70 خاطره آماده شده است.

سرتیپ مهرنیا درباره این کتاب می گوید: «با توجه به کوتاه بودن روایت این بخش، سعی کردم به صورت کوتاه یک برگشت به عقب به عملیات های نیروی هوایی در ماجرای اروندرود و عملیات نیروی هوایی در ظفار عمان البته بدون توجه به درست و غلط بودن این دو عملیات و تنها از نقطه نظر نقش نیروی هوایی از نظر عملیاتی مطالبی بیاورم. بعد به رویدادهای سالهای بعد از انقلاب و تحولات نیروی هوایی و پاکسازی های که در این نیرو صورت گرفت به صورت محدود پرداختم و با این مقدمه می خواستم مخاطبان به وضعیت نیروی هوایی در آن مقطع زمانی پی ببرند».

با توجه به اینکه کتاب اول این نویسنده با عنوان «حمله به الولید» را سوره مهر منتشر کرد، قصد دارد به محض تمام شدن این کتاب، آن را برای انتشار در اختیار این ناشر قرار دهد.

به گزارش خبرآنلاین، کتاب «در قلمرو پادشاهان» ماجرای زندگی کارمن بن لادن و ازدواجش از زبان خود وی است. کارمن زنی نیمه ایرانی و نیمه سوئیسی است که با یسلام یکی از پسران بن لادن ازدواج می کند و به خانواده اشرافی و ثروتمند و در عین حال مرتجع آنها در عربستان وارد می شود. اسامه بن لادن برادر شوهر اوست و بعد از ماجرای 11 سپتامبر، او و دخترهایش بسیار آسیب می بینند.

این کتاب توسط علی رضا میراسداله ترجمه شده و نشر ثالث برای نهمین بار آن را تجدید چاپ کرده است. ترجمه اول به قلم علیرضا میر اسدالله تحت عنوان «در قلمرو پادشاهان» از سوى نشر ثالث به بازار آمد. ترجمه دوم هم به قلم فرشته خجندى و با عنوان «من... عروس بن لادن» از سوى کتاب تماشا وابسته به انتشارات شادان به بازار آمد.

در متن پشت جلد این کتاب آمده است: «در سال هزار و نهصد و هفتاد و چهار، کارمن بن لادن، زنی نیمه ایرانی و نیمه سوییسی، به ازدواج یکی از پسران خانواده بن لادن در آمد. او جوان و عاشق پیشه بود. زنی آزاد بود و اروپایی که به خانواده ای مرتجع با فرهنگی پیچیده و استثنایی پیوست. در عربستان او از سر تا پا پوشیده و با روبند از خانه خارج می شد و شوهرش اجازه داشت هر زمان که دلش خواست او را طلاق دهد و فرزندانش را برای همیشه از وی بگیرد. اکنون کارمن بن لادن پرده از رازهای خانواده ای بر می دارد که جز با نفوذترین و قدرتمندترین خانواده های جهان است و از آن مهم تر، ارتباط این خانواده را با خانواده سلطنتی عربستان سعودی یعنی آل سعود روشن می نماید. در این میان نقش یکی از برادران بن لادن به نام اسامه بن لادن، انکار نشدنی است».

کارمن بن لادن در این کتاب که با عنوان پرده برداری از اسرار بزرگترین وقدرتمند ترین خانواده سعودی منتشر شده است؛ سعی می کند تصویر نسبتا کاملی از روابط درون فامیلی خانواده بن لادن نشان دهد و به دنبال اثبات این مطلب است که اگرچه خانواده بن لادن در ظاهر اسامه را از خود طرد کرده اند اما در حقیقت همچنان پیوندهای خود را او حفظ کرده اند و به او کمک های مالی و اقتصادی می رسانند وهرگز سهم اورا از ارث پدری بین خود تقسیم نکرده اند.

او در این کتاب با شکافتن رابطه میان برادران بن لادن این حقیقت را آشکار می کند که پیوندهای عشیره ای در جامعه سنتی وبدوی عربستان در این کشور که مظاهر تمدن غرب در همه جای آن مشاهده می شود، همچنان حرف اول را می زند.

در بخشی از این کتاب می خوانیم: «نجوا، همسر اسامه بن لادن، شخصیتی ضعیف داشت... تا پیش از آن که من از عربستان خارج شوم و پیش از آن که به مرز سی سالگی برسد، هفت پسر برای اسامه زایید. او زنی نامرئی بود که وجودش تقریباً برای هیچ کس اهمیت نداشت. هیچ وقت با زنی مثل او حرفی برای گفتن نداشتم. چه چیزی می توانستم به او بگویم؟ چه اعتقاد مشترکی با او داشتم؟ با خود فکر می کردم این زن از چه چیز زندگی لذت می برد. وهابیت خشک و انعطاف ناپذیر، او را در خود کشیده است. نه موسیقی گوش می کند. نه از خانه خارج می شود. نه می تواند فرزندانش را به شیوه ای جز آن که شوهرش می خواهد تربیت کند. نه ... او ممکن است به من لبخند بزند، ولی در ذهنش تکرار می کند: «زن بیچاره. حتماً به جنهم می رود.» ما کاملاً در دو نقطه مقابل یکدیگر بودیم....»