روز گذشته رئیس انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرت هوایی اعلام کرد که پس از سانحه هوایی اخیر لهستان و براساس ابلاغیه اخیر یاتا، استفاده از هواپیماهای توپولف 154 در تمامی کشورهای جهان غیر قانونی اعلام شد.

به گزارش «جهان صنعت»، محمدحسن کرمانی، رئیس انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرت هوایی در گفت‌وگو با موج با اشاره به اظهارات اخیر وزیر راه‌وترابری در رابطه با حذف هواپیماهای توپولف 154 در کشور اذعان داشت: حذف هواپیماهای فوق در شرکت‌های هواپیمایی نیازمند ردیف اعتبار جداگانه‌ای است.

وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به تحریم‌های صورت گرفته علیه ناوگان هوایی ایران طی سال‌های گذشته خاطرنشان ساخت: در صورت تامین اعتبار ایران می‌تواند نسبت به خرید هواپیماهای نو غربی در کشور اقدام کند.

اعتبار جداگانه بدهید

وی با تاکید بر لزوم ارتقای ایمنی ناوگان هوایی ایران گفت: دولت جمهوری اسلامی ایران در زمینه ارتقای ناوگان ایمنی باید به شرکت‌های هواپیمایی اعتبارات جداگانه‌ای را تخصیص دهد.

رئیس انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرت هوایی اجرای سیاست هدفمندسازی یارانه‌ها را موجب افزایش ظرفیت ناوگان هوایی ایران عنوان کرد و خاطرنشان ساخت: در صورت آزادسازی نرخ بلیت هواپیما ظرفیت ایمنی ناوگان هوایی ایران ارتقا خواهد یافت.

به گفته رئیس انجمن صنفی شرکت‌های هواپیمایی، نرخ بلیت هواپیما در ایران از استاندارد‌های جهانی به میزان 50 تا 60 درصد کمتر است.
از آنجا  که ما یا جزو همه جهان نیستیم یا همه جهان را به هیچ می‌انگاریم کماکان ارابه‌های روسی مردممان را به کام مرگ می‌فرستند و کسی هم عین خیالش نیست.

البته وزیر راه‌وترابری در ابلاغیه‌ای از تمامی ایرلاین‌ها خواست این هواپیما را از ناوگان خود خارج کنند اما رئیس سازمان هواپیمایی کشوری از این ابلاغیه استفاده کرده و اخیرا اقدام به تحت فشار گذاشتن تنها یک ایرلاین کرده است.رضا نخجوانی شخصا دستور داد پنج هواپیمای توپولف 154 که در اجاره تابان بودند گراند (زمین‌گیر) شوند. این در حالی است که همزمان چند ایرلاین دیگر به ویژه ایران ایرتور نیز از این هواپیما در ناوگان خود استفاده می‌کنند.

اگرچه نفس خروج توپولف از ناوگان هوایی ایران اقدامی مثبت است که باید برای آن از وزیر راه تشکر شود اما سیاست یک بام و دو هوای سازمان هواپیمایی این عمل مثبت را زیر سوال برده و بار دیگر پرونده اختلاف نخجوانی با عبدالله‌پور، مدیرعامل تابان را از بایگانی رسانه‌ها بیرون می‌کشد.

سابقه درگیری‌های این دو به زمانی بر می‌گردد که نخجوانی، مدیرعامل کیش‌ایر بود. پس از آنکه او به سازمان هواپیمایی آمد با کاهش پروازهای تابان به کیش و دادن آن پروازها به کیش‌ایر به استفاده از جایگاه سازمانی خود پرداخت تا در گام بعدی مجوز پروازهای تابان را روزانه صادر کند.

صدور مجوزهای روزانه‌

آنها که در صنعت هوایی دستی دارند می‌دانند صدور مجوز روزانه برای پروازها چه فشار روانی فوق‌العاده‌ای را برای یک ایرلاین پدید می‌آورد و تا چه حد می‌تواند بر عملکرد آن تاثیر بگذارد.
اما ماجرا با سیلی نواخته شده از سوی نخجوانی به عبدالله‌پور در کمیسیون عمران وارد فاز تازه‌ای شد و اگر چه پس از آن نخجوانی اعلام کرد روی همدیگر را بوسیدیم و اختلافی نداریم اما کیست که نداند هیچ کدام از این دو نفر حتی حاضر به تحمل سایه دیگری هم نیستند؟

اما دست روزگار فعلا نخجوانی را بر کرسی ریاست سازمان هواپیمایی نشانده و کسی را یارای مقابله با او نیست چه آنکه جایگاه سازمانی‌اش این اجازه را می‌دهد تا هر چه خواست انجام دهد و مدیران عامل ایرلاین‌ها هم قادر نباشند اعتراض کنند.

اما ناکارآمدی‌های رئیس تازه از راه رسیده و کم سن و سال سازمان هواپیمایی کشوری به اینجا خاتمه نمی‌یابد. او در نامه‌ای به مراجع بین‌المللی خواستار تعویق برخی بازرسی‌هایی شده که قرار بود اردیبهشت‌ماه از صنعت هوایی ایران به عمل آید و این امر خود نشان از تحقیر ایران در مجامع بین‌المللی دارد. حالا همه دنیا فهمیده‌اند ما در ایران و صنعت حمل‌ونقل هوایی کشورمان آن‌قدر مصیبت داریم که عاجزانه می‌خواهیم برای مواجه نشدن با محدودیت‌های بین‌المللی تاریخ بازرسی‌ها را به تعویق بیندازند.

بالاخره تحریم با ما چه می کند

جالب آنجاست وقتی براساس قوانین بین‌المللی پروازهایمان به اروپا محدود می‌شود از وزیر و وکیل گرفته تا مدیرعامل ایرلاین و کارشناس همه دچار توهم توطئه می‌شوند و ناکارآمدی‌هایشان را به گردن دشمنی‌های غرب با ایران می‌اندازند و چنان مظلوم‌نمایی می‌کنند که اگر تا به حال سوار هواپیماهایشان نشده باشید قطعا تقاضای دستمالی می‌کنید تا برای مظلومیت آنان اشکی بریزید و مسئولان ما متاسفانه عادت کرده‌اند اگر هرجا به مشکل برخوردند پای آمریکای جهانخوار و غرب مستکبر را وسط بکشند اما این سناریو آنقدر نخ نما شده که امروز دیگر کسی به سختی باور می‌کند تمام ناکامی‌ها تقصیر دیگران باشد.

در دشمنی‌های غرب با کشور مستقلی چون ایران شکی نیست اما سوال تلخ اینجاست که چطور وقتی به پیشرفتی می‌رسیم همه با هم می‌گوییم، تحریم‌ها و دشمنی‌ها ما را قدرتمندتر می‌کند اما پای ناکامی‌ها که می‌افتد همه دم از دشمنی می‌زنند که چنین و چنان شد و فاینانس‌هایمان را بستند و دشمنی کردند.
یاد دایی‌جان ناپلئون به خیر....